Kontraespioitza

Wikipedia, Entziklopedia askea
1880an sortutako Okhrana, Errusiar Inperioko etsaien aurka kontraespioitza lanak egiten zituen erakundea. Irudian San Petersburgoko taldea, 1905ean

Kontraespioitza[1] edo kontrainteligentzia[2] etsaiak informazio sekretua ez lortzeko tekniken multzoa da, hala nola, informazio sentikorra arretaz sailkatuz eta kontrolatuz eta desinformazioa sortuz. Bere helburua, herrialdeko inteligentzia-agentziak babestea da.[3]

Kontraespioitza etsai baten espioitza-sistemaren aurka doa, adibidez, atzerriko inteligentzia-organoetan agenteak erreklutatuz.

Gobernu eta militar gehienek zeregin hori berariaz betetzen duten erakundeak dituzte. Metodoen artean ezkutuko agenteak daude, «legez akreditatutako diplomazialarien» portaera gainbegiratuz (batzuetan benetan espioiak edo espioiaren tratulariak diren), eta antzeko bitartekoak.

Espioi bat aurkitzean, kontraespioitzako agentziek, oro har, espioitzako susmagarriak atxilotzeko baimena ematen dute formalki, baina askotan emankorragoa izaten da haiek arretaz zaintzea, dakitena, nora doazen eta norekin hitz egiten duten ikusteko. Gainera, desinformazioa etsaien erakundeei (hala nola talde terroristei) edo herrialde etsaietako babesleei iruzur egiteko erabil daiteke, edo haien jarduerak bertan behera uzteko, informazioa fidagarria ez dela uste badute eta/edo haien sekretua arriskuan jarri badute. Espioitzaren eta kontraespioitzaren jarduerak ez dira soilik gobernuen artean gertatzen, industrien artean ere gertatzen dira, baita arlo kriminalean eta, lehen adierazitakoaren arabera, talde terroristen artean ere.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskalterm: [Hiztegi terminologikoa] [2003]
  2. Elhuyar Hiztegia
  3. Johnson, William. (2009). Thwarting Enemies at Home and Abroad: How to be a Counterintelligence Officer. Washington Hiria: Georgetown University Press, 2 or..

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]