ERREALITATE BIRTUALEKO BETAURREKOAK[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Errealitate birtualeko kaskoa edo errealitate birtualeko betaurrekoak, bistaratze-gailuak dira kasko itzura dutenak, tresna honek ordenagailuak sortutako irudiak erreproduzitzen ditu. Hau lortzeko, erretina bituala erabiltzen da begietatik oso hurbil dagoen pantaila.

Begietatik gertu dagoenez, lortzen da irudiak handiagoak izatea. Gainera, ikus eremu osoa biltzea ahalbidetzen du. Betaurreko hauek buruari lotuta daudenez erabiltzailearen mugimenduak jarrai ditzakete errealitatean bezala begiratzeko ekintza simulatzen du.

Errealitate birtualeko betaurrekoek zertarako balio duten ulertzeko, errealitate birtuala zer den jakin behar da.

VR (“Virtual Reality”) benetako itxura duten objektuen ingurune bat da, teknologia informatikoaren bidez lortuta, erabiltzailearen bertan murgilduta egotearen sentsazioa sortzen duena.

VR-ri esker, bideojokoetan murgildu daitezke, pertsonaiak berak izango bagina bezala, bihotz bat jokatzen ikasi dezakegu, kirol-entrenamendu baten kalitatea hobe dezakegu, eraikuntzak diseinatu dezakete, etab. Hainbat aukera ematen ditu VRa gure trebetasunak hobetzeko. Kasko honek oso futurista dirudien arren duela 70 urte erabiltzen zen. Asmakizuna 50eko hamarkadaren erdialdean hasi zen. Hortik aurrera, teknologiaren eta softwarearen garapenak gailuetan eta interfazeen diseinuaren eboluzioa ekarri zuen hurrengo urteetan.

Kasko honek oso futurista dirudien arren duela 70 urte erabiltzen zen 50eko hamarkadaren erdialdean sortu zen, hortik aurrera, teknologiaren eta softwarearen garapenak eboluzioa ekarri zuen gailuetan eta interfazeen diseinuaren hurrengo urteetan.

ERREALITATE BIRTUALA ETA ERREALITATE AREAGOTUAREN EZBERDINTASUNAK[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Vrk fikzio mundua sortzen du, erabiltzaileak errealitate birtualeko betaurrekoen bidez murgiltzen da.

Errealitate Areagotuaren kasuan, ikusten dugun guztia ingurune real batean dago, eta baliteke behar-beharrezkoa ez izatea betaurreko espezial batzuek erabiltzea kamara bat baizik. Kontzeptu horren adbiderik argiena Pokémon Go edo Invizimals bideojokoak dira, sakeleko kamaren bidez jokoen pertsonaiak ikus eta kapturatu ditzakete.

ERREALITATE BIRTUALEKO BETAURREKOEN EBOLUZIOA[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Lehen esan bezala, duela 70 urte errealitate birtualeko betaurrekoak erabiltzen ziren baina urteekin hainbat aldaketak jaso dituzte.

50eko hamarkadaren erdialdean Sensorama zegoen, teknika zinematografikoetan onarritutako Morton Heilig-ek asmatutako antzerki multisentsorialeko esperientziak lortu zituen teknologiak.

1963an, Hugo Gernsbac-ek The Teleyeglasses asmatu zuen, 140 gramo inguru pisatzen zuen eta CRT txikien inguruan muntatuta zeuden, behe tentsioko korronteak erabiltzen zuena. Betaurrekoak bezala burura lotuta zeuden. Dispositibo honek ahalbidetzen zuen telebista modu ezberdin batean ikustea. Terminalak ezin zituen buruko mugimenduei erantzun; baina, egia esan, erabiltzailea telebistan agertzen zen munduan zegoela sentitzen zuen. Gailuak ez zen inoiz merkatura atera.

1968an, Ivan Suttherland-ek, MITetik (Massachussetts Institute of Technology), The Sword of Damacles izeneko sistema asmatu zuen, gaur egungo errealitate birtualeko betaurrekoen hasiera izan zen. Sabaiari lotutako beso mekaniko batez osatutako sistema. Bi CRT (Cathode Ray Tube) pantailen bidez Erabiltzaileari formatu alanbrikoan grafiko sinpleak bidaltzea ahalbidetzen zuen. Besoak buruaren errotazioa bere ingurura begiratzen zuen bitartean jarraitzen zion.

1995ean, Nintendok Virtual Boy bideojokoen kontsola abiarazi zuen, The lawnmower Man filmatik abiatuta sortutako errealitate birtualarekiko interes berrian abantaila hartzen saiatzeko. Kontsolak errealitate birtualeko betaurrekoen estiloko proiektore bat erabiltzen zuen 3D efektu bat sortzeko, baina monokromatikoa zen.

Segak bi urte lehenago saiakera bera egin zuen 1993an, emaitza berberekin. Kontsolak pantailak biserekin, soinu estereoa eta mugimendu-sentsoreak zituzten. Azkenik prototipoa geratu zen, garapen teknikoko oztopoen ondorioz.

2012an Palmer Luckeyk crowdfunding Kickstarter plataformaren bidez finantziatutako betaurrekoen prototipo bat sortzea lortu zuen, prototipoak Oculus izena du eta 2014an Facebookek erosi zuen. Une horretatik aurrera, errealitate birtualaren sukarrak gora egin du.

Facebookek Oculus Quest 2 errealitate birtualeko betaurrekorik berrienak dira 2021eko abuztuan merkaturatutakoak. Eerrealitate birtualeko sistema PCrik eta kontsolarik behar ez duena da.

Oculusen hardware:

Qualcomm-en Snapdragon XR2 prozesadorea eta RAMen 6 GB dituzte errendimendu handia eskaintzen dutela eta.

Gainera, Oculus Quest 2 pantailaren bereizmena honako hau da: 90 Hz-ko freskatze-tasa dauka hori esker grafikoak eta mugimenduak azkarragoak sentitzea lortzen da horrela irudi lausoak eta pixelatuak saihesten dira.