Mara Recatero

Wikipedia, Entziklopedia askea
Mara Recatero
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakMaría Teresa Recatero Giménez
Herrialdea Espainia
Familia
Ezkontidea(k)Gustavo Pérez Puig (en) Itzuli
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakfilm or television director (en) Itzuli eta antzerki zuzendaria
Izengoitia(k)Mara Recatero
IMDB: nm1928892 Edit the value on Wikidata

Mara Recatero, jaiotzaz María Teresa Recatero Giménez (Espainia), telebistako errealizadorea eta zinema zuzendaria da.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Madrilgo Lizeo Frantsesean ikasi ondoren, telebistan ekin zion lanari. Gustavo Pérez Puig Espainiako antzerki-zuzendariarekin ezkondu zen.

Lan ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1969an egin zuen debuta Televisión Españolan, telebistako kate publikoan zuzendaritzako laguntzaile hasi zenean. Garai hartakoak dira espazio mitikoetan egindako kolaborazioak, hala nola Estudio 1 (telebistarako espainiar antzerkiko obra garrantzitsuen gidoiak egokituz), Novela, Canción 71 edo 300 millones.[1]

1979tik lanean aritu da antzerkian, eta bere lehen lana Herminia izan zen. Aurrerago, lan hauek zuzendu zituen: Enrique Jardiel Poncelaren Los ciudadanos de la casa deshabitada (1980), Santiago Moncadaren El hombre del atardecer (1981), Un marido de ida y vuelta (1985), Antonio Galaren El hotelito (1985), Cuatro corazones con freno y marcha atrás (1987) edo Usted tiene ojos de mujer fatal, biak Enrique Jardiel Poncelarenak.[2][3][4][5]

Madrileko Teatro Maravillas-eko zuzendari laguntzaile gisa aritu zen bost urtez, 1989ra arte. Lan hori telebistako kolaborazioekin bateratu zuen, hala nola El baile (1985), El mar y el tiempo edo A media voz (1989) musika-saioak, biak Televisión Españolan eta, ondoren, Telecincon bi komedia zuzendu zituen.

1990ean Español Antzokiko zuzendari laguntzaile izendatu zuten, 1962az geroztik senarrak, Gustavo Pérez Puigek, zuzendu zuen etapan, eta horrek kritika batzuk eragin zituen, hala nola UGT[6] sindikatuarena edo Izquierda Unidarena.[7][8][9] Etapa horretan, hainbat muntaia egin zituen Espainian, hala nola Jacinto Benaventeren La noche del sábado (1991), Picospardo (1995), Carlo Monte en Monte Carlo (1996), Misión al pueblo desierto (1999), Cyrano de Bergerac (2000), Celos del aire (2003), Corona de amor y muerte (2003) edo Eloísa está debajo de un almendro.[10]

2003ko abenduan, Alberto Ruiz Gallardón alkate hautatu berriak Pérez Puig eta Recatero kendu egin zituen Español Antzokiko zerbitzuetatik, nahiz eta gero biek demanda bat irabazi zuten kaleratze desegokiagatik.[11]

Ondoren, agertokietan zuzentzen jarraitu du, eta Enrique Jardiel Poncelaren Melocotón en almíbar (2005), La decente (2008), biak Miguel Mihurarenak, Vamos a contar mentiras (2010) edo Enrique Jardiel Poncelaren Las cinco advertencias de Satanás (2011) lanak aipa daitezke.

Sariak eta aintzatespenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • 2001ean antzerkiko Mayte saria irabazi zuen.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ «ABC MADRID 23-04-1975 página 142 - Archivo ABC» abc 2019-08-10 (Noiz kontsultatua: 2022-12-05).
  2. ↑ «ABC MADRID 10-08-1980 página 52 - Archivo ABC» abc 2019-08-14 (Noiz kontsultatua: 2022-12-05).
  3. ↑ (Gaztelaniaz) País, El. (1981-09-03). «Estreno de siete autores españoles en la próxima, temporada teatral madrileña» El País ISSN 1134-6582. (Noiz kontsultatua: 2022-12-05).
  4. ↑ (Gaztelaniaz) Tecglen, Eduardo Haro. (1985-05-11). «El espectro de Jardiel» El País ISSN 1134-6582. (Noiz kontsultatua: 2022-12-05).
  5. ↑ (Gaztelaniaz) Torres, Rosana. (1985-12-11). «Antonio Gala estrena en Madrid 'El hotelito', una reflexión sobre las fronteras interiores» El País ISSN 1134-6582. (Noiz kontsultatua: 2022-12-05).
  6. ↑ (Gaztelaniaz) Ruiz, Inmaculada. (1992-08-21). «UGT critica que la mujer del director del Español ocupe el cargo de adjunta» El País ISSN 1134-6582. (Noiz kontsultatua: 2022-12-05).
  7. ↑ Recatero y Pérez Puig: "El boca a boca es más importante que la publicidad". 25 de septiembre de 2000.
  8. ↑ (Gaztelaniaz) Rubio, Andrés Fernández. (1990-01-09). «Pérez Puig nombra a su mujer, Mara Recatero, directora adjunta del teatro Español» El País ISSN 1134-6582. (Noiz kontsultatua: 2022-12-05).
  9. ↑ (Gaztelaniaz) Muñoz-Rojas, Ritama. (1996-02-21). «Izquierda Unida pide el cese de Perez Puig como director del Teatro Español» El País ISSN 1134-6582. (Noiz kontsultatua: 2022-12-05).
  10. ↑ (Gaztelaniaz) Torres, Rosana. (2000-02-04). «"Cyrano es paradigma poético de la frustración y del fracaso"» El País ISSN 1134-6582. (Noiz kontsultatua: 2022-12-05).
  11. ↑ (Gaztelaniaz) País, El. (2004-06-11). «Pérez Puig y Recatero ganan su demanda por despido a Gallardón» El País ISSN 1134-6582. (Noiz kontsultatua: 2022-12-05).

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Mara_Recatero&oldid=9616926"(e)tik eskuratuta