Parkour

Parkour (Frantsesez ahoskatuta: [paʁkuʁ-a]) ahalmen motorrean zentratzen den diziplina fisiko bat da. Bere oinarria metodo naturalean aurkitzen dugu. Praktikatzaileek “traceurs” izena hartzen dute eta bere gorputzaren laguntza hutsarekin, modu erabilgarrian eta eraginkorrean, inguruneko puntu batetik bestera mugitzea dute helburu gisa.

Parkour-a edozein ingurunetan praktika daiteke, bai banaka bai talde moduan. Praktikatzaile bakoitzak bere entrenamendu maila zehazten du eta hura nola fokuratu erabakitzen du. Bere praktikak ingurunera egokitzearen beharra du ibilbideko oztopo desberdinak gainditzeko.

Frantzian garatu zen diziplina bat da. Hasiera batean Raymond Bellek “Metodo Natural” izena zuen entrenamendu militar bat praktikatzen zuen eta praktika hau David Belle-ri, bere semeari, transmititzerakoan, David-ek eraldatu eta Parkour hitza eman zion. 1980-1990 hamarkada bitartean, David eta bere lagun taldeak Yamakasi taldea sortuko dute. Diziplina hurrengo hamarkadan zabalduko da zenbait film, dokumental eta iragazkiz lagunduta. Parkour-a “FreeRunning” eta “ADD” -tik desberdintzen da helburuetan. Jarduera ez lehiakorra sustatzen du.

Terminologia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Parkour: parcours frantses hitzetik dator («ibilbidea»). Les parcours du combattant oztopoak dituzten ibilbideak dira, entrenamendu militarretako eta batzuetan suhiltzaileentzako erabiltzen ohi direnak. Arte martzialen mugakidea den kirol bezala ere ezagutzen da.
PK: "Parkour"-en laburdura da.
Traceur: Parkourren praktikatzailea. Marratzailea edo ibilbidea egiten duena esan nahi du. Izen hau lehendabiziko talde profesionaletik dator eta geroztik parkourra praktikatzen duten pertsonak identifikatzeko erabiltzen da.
RT: Traceurs-en topaketa. Topaketa hauek praktikatzaileek antolatzen dituzte beraien artean entrenatzeko.
Add: Mugimenduaren artearen laburdura (frantsesez: l´'Art du deplacement). Izen hau Yamakasi taldeak diziplinari eman zion beren hastapenetan.
Izan eta Iraun: frantsesez: Étre et durer, Parkourraren leloa da. Lelo hau Georges Hébert-en metodo naturalen entrenamendu teoriatik dator. Horren funtsa, lagungarri izateko indartsu egotearen ideian dago (frantsesez: Étre forte por étre utile).

Traceurraren ekipamendua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Diziplina honen berezitasuna bere sinpletasunean datza. Kirol hau egiteko zapata on batzuk baino ez dira behar; zapaten zolaren iraunkortasuna bereziki garrantzitsua da eta horretan jartzen dute ardura gehien parkourtarrek. Arropan ez da behar inolako berezitasunik; praktikatzailea eroso sentitzearekin nahikoa da, ez diezaion trabarik egin eta besterik ez. Horrela, jeansak, adibidez, ez dira erabiltzen, aski malguak ez baitira.

Filosofia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Parkour-ak filosofia espezifiko eta zehatza, lehiaketa eramaten inplizitu ez duena, ekartzen du bere balioak kontrakoa esango lituzkeenez gero. Espainiako kirol bat ezin da kontuan hartu kirolak lehiaketa ekartzen duenez gero. Bere praktikatzen du nahasten du herritarrak errespetatzea eta ingurunera, ez ditu praktikatzailearen bizitza eta gainerakoetakoa inoiz arriskuan jarri behar, ez du hartzen horregatik arriskuko jarduera fisikoa.

Parkour-aren helburua da gure bizitzetan, zailtasunen gainditzetik edo oztopoetatik, bai fisiko bai buruko, aurrera, erabilgarriagoak izaten laguntzen diguten erremintak erostea. Esanahia "Izan eta Durar-ek" ekartzen du traceur-a ez dela arriskuan jarri behar eta saiatu behar duela min ez emateko min hartu eta praktikatzen jarraitu ahal izateko etengabeko entrenamendua mantentzen.

Jarduera fisiko bezala, kontuan har badaiteke muturreraino eramaten du gero praktikatzailea arriskuan jartzen