Pogo makila

Wikipedia, Entziklopedia askea
Pogo makila arrunta.

Pogo makila lurrean jauzika aritzeko gailua da.

Mekanika[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Jatorriz jauzia malguki baten laguntzaz egiten bazen ere, gerora beste teknologiak ere aplikatu dira.

Jauzilariak oinak pedaletan ezartzen ditu beheko muturretik hurbil, eta oreka mantenduz. Gero, belaunak tolestuz, jauzi egiten du, malgukiari indarra transmitituz, eta honek jauzilaria goraka proiektatuz. Prozesu hau behin eta berriro errepikatuz, erabiltzailea jauzika mugitzen da.

Erabilpena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Jostailu bezala erabil daiteke, baina muturreko kirol tresna gisan ere bai (extreme pogo edo Xpogo).[1]

Asmatzaileak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1891ean, EEBB-etan, George H. Herringtonek hanka bakoitzean malgukiak zuen sistema patentatu zuen, "distantzia eta altuera luzeak gainditzeko". Gero, pogo makila Max Pohlig eta Ernst Gottschall alemaniarrek asmatu zuten; 1920ean Hannoverren patentatu zuten. Itxuraz pogo hitza asmatzaile hauen abizenen lehenengo hitzen nahastea da.[2]

Bilakaera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ostean, jauzi egiteko sistemak eta kirtenaren diseinuak hainbat hobekuntza izan ditu, gailuaren ahalmenak handituz.[3],[4] ,[5] ,[6]

1976an, punk mugimenduak garatutako dantza bortitz bereziari pogo izena eman zitzaion, dantzaren jatorrizko bertsioa gailu honekin egiten zen bezalako mugimendua egiten zelako.

Xpogo erakustaldia.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]