Procureur du Roi v Benoît eta Gustave Dassonville (1974) 8/74 auzia

Procureur du Roi v Benoît eta Gustave Dassonville 8/74 auzia
Mota	auzitegi prozedura
Auzitegia	Europako Justizia Auzitegia

Procureur du Roi v Benoît eta Gustave Dassonville (1974) 8/74 auzia Europar Batasuneko Justizia Auzitegiaren jurisprudentzia kasu bat da, non Europar Batasuneko merkataritzaren murrizketa kuantitatibo baten "ondorio baliokideko neurri argi eta garbia" aplikagarria" Frantziatik inportatutako whisky eskoziar batean existitzen zela esaten zen.

Egitateak

Belgikan, Scotch whisky sorta bat legez erosi zuten merkatari batzuen aurka jarraitutako zigor-prozesu baten barruan sortu da auzi hori. Frantzian libre zegoen lote hori, eta Belgikara inportatu zuten aduana-agintaritza britainiarraren jatorri-ziurtagiririk gabe, arau nazional bat hautsiz. Belgikako erregelamendu-arau batek debekatu egiten zuen jatorri-deitura duen merkantzia bat inportatzea, baldin eta merkantzia horrekin batera ez badoa esportazio-estatuak emandako dokumentu ofizial bat, izendapen horretarako eskubidea duela egiaztatzen duena. Dassonvilletarrek legez erosi zuten Scotch Whisky sorta bat, Frantzian libre zegoena eta Belgikara inportatzen zuena aduana-agintaritza britainiarraren jatorrizko ziurtagiria eduki gabe.

Benoitek eta Dassonvillek argudiatu zuten Eskoziako whiskya ziurtagiririk gabe saltzeagatik prozesatu izana EEET-ko 30. artikuluaren aurkakoa zela (gaur egun EBFT ren 34. artikulua).

Benoit eta Dassonville ziurtagiri bat faltsutzeaz akusatu eta auzipetu egin zituzten. Horri erantzunez, ziurtagirien legearen legezkotasuna aurkaratu zuten, 30. artikuluko arauan oinarrituta, hau da, ez zela egon behar merkataritzarako murrizketa kuantitatiborik, ezta ondorio neurri baliokiderik ere. Belgikako agintariek, Procureur du Roik, adierazi zuten helburua kontsumitzaileak babestea zela, eta ez merkataritza arautzea, eta neurria EEETen 30. artikuluaren eremutik kanpo geratzen zela. (ez zirela ari merkataritza arautzen, kontsumitzailea babesten baizik.)

Erabakia

Justizia Auzitegiak adierazi zuen Belgikako Zuzenbidean ziurtagiri bat eskatzea Europar Batasunaren Funtzionamenduari buruzko Tratatuaren 34. artikuluaren aurkakoa zela. Beraz, kontsumitzaileei produktu baten jatorri-deituraren benetakotasuna bermatzen dien Erkidegoko sistemarik ez badago, estatu kide batek horri buruzko jardunbide desleialak saihesteko neurriak hartzen baditu, neurri horiek arrazoizkoak izan behar dute, eta eskatzen diren frogabideek ez dute oztopatu behar estatu kideen arteko merkataritza, eta, ondorioz, Erkidegoko herritar guztien eskura egon behar dute.

Ekarpen nagusiak

Horspoolek eta Humphreysek ohartarazi dute erabaki horrek murrizketa sorta "handia" izan zezakeela, eta auzitegiak Dassonvilleko erabakiaren irismena mugatu nahi izan duela, Cassis de Dijon bezalako kasuetan, urte batzuk geroago erabaki zena.

Bibliografia

• EEE, Europako Ekonomia Erkidegoa) tratatua: (Gaztelaniaz) «EUR-Lex - 51999DC0101 - ES» Diario Oficial n° C 132 de 12/05/1999 p. 0001; (Noiz kontsultatua: 2023-04-25).
• EBFT, Euopar Batasunaren Funtzionamenduari buruzko Tratua: «BOE.es - DOUE-Z-2010-70002 Tratado de la Unión Europea y Tratado de Funcionamiento de la Unión Europea. Versiones consolidadas. Protocolos. Anexos. Declaraciones anejas al Acta Final de la Conferencia intergubernamental que ha adoptado el Tratado de Lisboa.» www.boe.es (Noiz kontsultatua: 2023-04-25).

Kanpo estekak

• EUR-Lex-61983CJ0014-EN-EUR-Lex:https://eur-lex.europa.eu/legal-content/es/TXT/?uri=CELEX:61974CJ0008
• Wikipedia: https://en.wikipedia.org/wiki/Procureur_du_Roi_v_Beno%C3%AEt_and_Gustave_Dassonville
• Dialnet: https://dialnet.unirioja.es/servlet/articulo?codigo=4724079

• Datuak: Q370843