Rue de Moulinsen saloia

Rue de Moulinsen saloia
Jatorria
Sortzailea(k)	Henri de Toulouse-Lautrec
Sorrera-urtea	1894
Izenburua	Au Salon de la rue des Moulins
Ezaugarriak
Materiala(k)	olio-pintura eta cardboard (en)
Dimentsioak	111,5 () × 132,5 () cm
Genero artistikoa	genero-artea
Egile-eskubideak	jabetza publiko
Kokapena
Lekua	Toulouse-Lautrec Museoa
Bilduma	Toulouse-Lautrec Museoa
Inbentarioa	MTL.180

Margolana egin aurretik prestatu zuen pastela-lana.

Rue de Moulinsen saloia, baita ere Rue de Moulinsen burdeleko saloian (frantsesez: 'Salon de la rue des Moulins'), Henri de Toulouse-Lautrec margolari frantsesak 1894 eta 1895ean egin zuen lana da. Margolana Frantziako Albiko Toulouse-Lautrec Museoan erakusten da. Tamainua hau da: 111,5 × 132,5 zm.

Historia

Toulouse-Lautrec burdeletan ibiltzen zen, Parisko Moulins kalean zegoen honetan bezala. Bezero bezala joaten zen, baina baita lekuko bezala ere, askotan bere lehengusu Tapie de Celeyran doktorearekin batera. Batzuetan, aste osoak igarotzen zituen haietako batean, prostituten eguneroko bizitza margotzen eta zirriborratzen. Artistaren gustuko gaia zen; bere lanetan XIX. mendeko Parisko gauaren benetako testigantza grafikoa utzi zuen.

Deskribapena

Toulouse-Lautrecek zenbait zirriborro egiten zituen behin betiko pinturak egin aurretik. Lan honetan prostituta batzuk ikusten dira bezeroen zain, belus gorriko dibanetan. Mototsa goian duen eta lepo altuko soineko arrosa duen irudia, beste emakumeen arropa arinarekin kontrastatzen duena, "Gobernaria" edo "madame" da, emagalduei begirada ebaluatzaile baina ia errukiorra zuzentzen diena. Bere posizioak tentsioa adierazten du; kezkatua dirudi.

Bere ondoan, Mireille dago, margolariaren gogokoena, soineko urdin batekin eta takoizko zapatekin, lasai-lasai eserita. Bere irduia margolanaren erdigunea da. Lan honetan ere nola Toulouse-Lautrecek atseginago irudikatzen zituen prostitutak bezeroak eta proxenetak baino ikus daiteke.

Kolorea da nagusi koadro honetan. Konposizioa, nolabait, deszentratua dago, espazio huts zabalak utziz. Atzetik, irekidura batetik, argia sartzen da eta horrek margolanari sakontasun sentsazioa ematea lortzen du. Argiak prostituten aurpegietan eta lepoetan jotzen du; haien aurpegiak, berriz, ilunpean geratzen dira.

Ikus, gainera

• Inpresionismo ondokoa

Kanpo estekak

• Datuak: Q3607539