Sentikortasun (medikuntza)

Medikuntzan eta epidemiologian, proba kliniko baten sentikortasunak proba horrek benetako positiboak antzemateko duen gaitasuna neurtzen du . Hots, sentikortasunak test batek gizabanako gaixoengan gaixotasuna detektatzeko duen gaitasuna neurtzen du.

Test batek %99 sentikortasuna badu, 100 gaixoetatik 99 zuzen identifikatuko ditu. Beraz, test horretan gizabanako batek positibo ematen badu ziur aski gaixotasuna du. Probak ez du negatibo faltsuak ematen.

Sentikortasuna horrela kalkulatzen da:

$Sentikortasuna={\frac {BP}{BP+NF}}$

BP benetako positiboak izanik eta NF negatibo faltsuak. Logikoa denez, sentikortasuna %100 baldin bada, NF=0.

Adibidez, test bat 55 gizabanakoei egiten badiegu eta emaitzak hauek baldin badira: BP=50, NF=5, test horren sentikortasuna horrela kalkulatuko dugu:

$Sentikortasuna={\frac {50}{50+5}}$ = 0,9 (%90)

Diagnostiko klinikoan %80ko edo gehiagoko sentikortasuna exijitzen zaio proba bati fidagarria izateko

Egoera epidemiko batean oso garrantzitsua da gaixo guztiak zuzen diagnostikatzea, berrogeialdian sartzeko, adibidez. Holako kasuetan funtsezkoa da proba klinikoak sentikortasun handia izatea.

Kontzeptuak

• Benetako positiboa: Testak emaitza zuzena ematen du. Gaixotutako pertsona gaixotzat jotzen du
• Positibo faltsua: Testak emaitza okerra ematen du. Pertsona osasuntsua gaixotzat jotzen du
• Benetako negatiboa: Testak emaitza zuzena ematen du. Pertsona osasuntsua osasuntsutzat jotzen du
• Negatibo faltsua: Testak emaitza okerra ematen du. Gaixotutako pertsona osasuntsutzat jotzen du

Ikus, gainera

• Espezifikotasun (medikuntza)

Kanpo estekak

• Datuak: Q6842789