Sulfurozko lanpara

Wikipedia, Entziklopedia askea
Sulfurozko lanpara

Sulfurozko lanpara espektro osoko elektrodorik gabeko argiztapen sistema oso eraginkorra da, zeinaren argia mikrouhinen erradiazioek kitzikatu duen sufre plasmak sortzen du. Plasma lanpara mota jakin bat dira, modernoenetako bat. Teknologia 1990eko hamarkadaren hasieran garatu zen, baina hasieran oso itxaropentsua bazirudien ere, sufre argiztapena porrot komertziala izan zen 1990eko hamarkadaren amaieran. 2005etik, lanparak erabilera komertzialerako fabrikatzen dira berriro.

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Teknologia Michael Ury ingeniariak, Charles Wood fisikariak eta haien lankideek sortu zuten 1990ean. Estatu Batuetako Energia Sailaren laguntzarekin, 1994an garatu zuen Fusion Lighting-ek Rockville-n (Maryland), Fusion Systems Corporation-en dibisio batek. Bere jatorria erdieroaleen eta inprimaketa industrietan erabiltzen diren mikrouhin-deskargako argi iturrietan dago. Dibisioa Spectris plc-i saldu zitzaion, eta Fusion Systems-en gainerakoa Eaton Corporation-ek eskuratu zuen.

Bi produkzio-eredu bakarrik garatu ziren, biak antzeko zehaztapenekin: Solar 1000 1994an eta Light Drive 1000 1997an, aurreko ereduaren hobekuntza izan zena.

Lanpara hauen ekoizpena 1998an amaitu zen. [1] Fusion Lighting-ek Rockvilleko kokapena itxi zuen 2003ko otsailean, arrisku-kapitalean 90 milioi dolar gutxi gorabehera kontsumitu ondoren. Bere patenteak LG Taldeari eman zizkion. Haren lanparak mundu osoko ehun instalazio baino gehiagotan instalatu dituzte, baina horietako asko dagoeneko erretiratu dira.

2001ean, Ningbo Youhe New Lighting Source Co., Ltd, Ningbo-n, Txinan, sulfurozko lanpararen berezko bertsioa egin zuen.

2006an, LG Electronics-ek bere sulfurozko lanparak ekoizten hasi zen, Plasma Lighting System (PLS) deitu ziona.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]