Supertoniko (musika)

Wikipedia, Entziklopedia askea

Supertonikoa, musika teorian, musika eskala batetako bigarren nota da. Adibidez, Do edo C, nagusiko eskalan (piano batetako teklatuko tekla zuriak izango liratekeenak, Ctik (do) hasita), supertonikoa D edo re nota izango litzateke, eta, supertonikoaren akordea, D, F eta A (re, fa eta la) notez osatuko litzateke, eta, tonu nagusian, azpidominante bezala funtzionatzen du.

Musika teorian, supertonikoaren akordea, II erromatar zenbakiarekin irudikatzen da.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]