Valpinçongo bainularia
Valpinçongo bainularia | |
---|---|
Jatorria | |
Sortzailea(k) | Jean Auguste Dominique Ingres |
Sorrera-urtea | 1808 |
Izenburua | Le bain turc |
Mugimendua | neoklasizismoa erromantizismoa |
Ekoizpen lekua | Erroma |
Ezaugarriak | |
Materiala(k) | olio-pintura eta Margo-oihala |
Dimentsioak | 146 () × 97,5 () cm |
Genero artistikoa | biluzia |
Egile-eskubideak | jabetza publiko |
Deskribapena | |
Kokapena | |
Lekua | Room 940 (en) |
Bilduma | Louvreko margogintza saila |
Inbentarioa | RF 259 |
Jabea | Frantziar Estatua eta Isaac Pereire (en) |
Valpinçoneko bainularia (frantsesez: La Baigneuse Valpinçon), baita ere Grande Baigneuse Jean-Auguste-Dominique Ingres margolari frantsesak 1808an margotu zuen koadroa da. Erabili zuen teknika olio-pintura mihise gainean izan zen. Egun Parisko Louvren ikus daiteke. Valpinçon margolanaren jabea zen.[1]
Historia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Frantziako Akademiaren beka bati esker margolariak lau urte oparo eman zituen Erroman, non, beste lan askoren artean, hau egin zuen. Erromatik Parisera pintoreak Akademiako bekario gisa egin behar zuen arauzko bidalketetako bat da. Bere lehen titulua Femme assise izan zen. Irudiaren motiboa errepikatuko da, aldaketekin, beste bi lanetan, haren barruko bertsio murriztu batean, Petite Baigneuse izenekoa, eta Le Bain Turc erdiko irudi gisa.
Deskribapena
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Margolanak emakume biluzik irudikatzen du, atzetik ikusita, turbantea jantzita eta ohe baten ertzean eserita, argi lausoz argiztuta. Bera da margolanaren subjektu bakarra. Gorputza zintzilikarioek markatzen dute; haien tolestura bertikalak bere gorputzaren lerroen sinuositatea nabarmentzen dute. Gorputzaren ildoak puruak dira, Ingresek borondatez: markoari enfasi gehiegi jartzea saihestu zuen gorputzari indar gehiago emateko.
Inspirazio iturriak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Ingresek lan honetan erreferentzia anitzak jaso zituen. Aipatzekoa da Rafaelen eragina, Ingresek benetan miresten zuen margolaria; Rafaelek Villa Farnesinan Karite bat margotu zuen eta hori, nolabait, lan honetan jasota dago. Beste eragina Jaccob van Looren grabatu bat izan zen, Italian estiloko lo egitea; bertan emakume biluzi bat bizkarrez ikusita irudikatu zuen. (Lyongo Arte Ederren Museoan gordetako margolana).
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ Daniel Ternois, Ingres, Paris, Fernand Nathan, 1980 (ISBN 2-09-284557-8)