Ana Orantes

Wikipedia, Entziklopedia askea
Ana Orantes
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakAna Orantes Ruiz
JaiotzaGranada, 1937ko otsailaren 6a
Herrialdea Espainia
HeriotzaSevilla, 1997ko abenduaren 17a (60 urte)
Hobiratze lekuaCementerio de San José (en) Itzuli
Heriotza moduagiza hilketa
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
IMDB: nm2483152 Edit the value on Wikidata

Ana Orantes Ruiz (Granada, 1937ko otsailaren 6a – Cullar Vega, Granada, 1997ko abenduaren 17a) genero-indarkeriaren granadar biktima izan zen emakumea izan zen, eta telebistako elkarrizketa batean azaldu zuen senar ohiarengandik berrogei urtean jasan zuen indarkeria.[1] Telebistan testigantza eman eta hamahiru egun geroago, bere bikotekide ohiak hil egin zuen. Horrek eragin handia izan zuen Espainiako gizartean indarkeria matxistaren oihartzunak ikustarazi zuen arazoa, eta, ondorioz, Zigor Kodearen birmoldaketa.[2][3] Ana Orantes 1997ko 59. genero-indarkeriaren biktima izan zen.[4]

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ana Orantes Ruiz Granadako Elvira kaleko etxe apal batean jaio zen 1937ko otsailaren 6an. Manuel Orantes igeltseroak eta Rosario Ruiz litxarreria-denda bateko saltzaileak osatzen zuten senar-emazteen sei seme-alabetatik hirugarrena zen. Familiaren egoera ekonomikoa zela eta, Ana ezin izan zen eskolatu, eta bederatzi urte zituenetik familia-ekonomian laguntzen zuen, jostun gisa.[1]

Hemeretzi urte zituela Marokoko protektoratu espainiarreko Alcazarquivir-en jaiotako José Parejo Avivar ezagutu zuen 1935eko irailaren 28an, Granadako Corpus jaietan.[5][6] Handik gutxira, Parejorekin maitasun-harremana hastea onartu zuen, senargai ohi bat jeloskor jartzeko.[6] Bestalde, berak gurasoengandik emantzipatu nahi zuen, eta berehala ezkontzen bazen lortuko zuen hori. Horretarako, Parejok bizkortu egin zuen Orantesekiko ezkontzea, eta mehatxatu egin zuen haren kontra irainak zabalduko zituela, ezetz esaten bazuen.[7] Hiru hilabetez harremanetan egon ondoren eta gurasoak aurka egon arren, 1956aren amaieran ezkondu ziren. Ezkonberriak senarraren gurasoen etxean jarri ziren bizitzen hiru urtez.[6][7] Bategitearen ondorioz, hamaika seme-alaba jaio ziren, eta horietatik hiru hil ziren.[7]

Lehen erasoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ezkondu eta hiru hilabetera, haurdun geratu zen, baina, orduan, hurrengo berrogei urteetan elkarrekin biziko zituen lehen erasoaren biktima izan zen. Senarrak zaplastada bat eman zion, Anak bere gurasoen etxean izara batzuk jaso zituela esan eta berehala. Oihu egitean, José Parejo aitaginarreba korrika sartu zen gelan, gertatutakoa galdetuz.[5] Orantesek erantzun zion ez zekiela Parejok zergatik astindu zuen; beraz, senarraren aitak defendatu zuen semea kolpatuz. Hala ere, Encarnación Avivar amaginarrebak, senarrak gertatutakoaren berri eman ondoren, oso bestelako iritzia zuen: «La bese o la pegue no es nuestro asunto (musu eman edo jo egiten badio, ez da gure kontua)».[8][6][7] Aitaginerreba-amaginarrebek ere kontra egin zioten denboraren poderioz.[7]

Tratu txarren urteak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ana Orantes senar alkoholiko eta oldarkor batekin bizi izan zen lau hamarkadatan. Hark tratu txarrak ematen zizkion maiz, hala nola iletik heldu eta horma baten kontra jo, sabelean ostikadak eman, ukabilkadak, hankapuntakoak, zaplastekoak, samatik heldu hura estutzeko, oihu eta irainak egin, edo aulki batean eseriarazita edozein motiborengatik -jatekoa beroegi edo hotzegi zegoela, esaterako- bero astindu, Orantesek arrazoi zuela esan arte.[7][9][6] Batzuetan, tratu txarrak eman ondoren, malko artean barkatzeko eskatzen zion, eta ez zuela berriro joko (gero, gezurra izaten bazen ere).[7]

Seme-alabekiko tratu txarrak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Berak ez ezik, bizirik atera ziren zortzi seme-alabek -hiru andrazko eta bost gizonezko- ere jasaten zuten indarkeria. 1997an ama hil zutenean hemeretzi eta berrogei urte bitartekoak, jazarpen, mespretxu eta gaiztakerien artean hazi ziren, aitaren ankerkerien zuzeneko lekuko izateaz gain.[7] Aitak familia etxetik bota zituen asko nerabezaroan.[7] Anak, bigarrenak, hamalau urte besterik ez zituela presatu zuen ezkontza, aitarengandik libratzeko eta bortxatzea eragozteko asmoz —haurra zela, zortzi urte bete zituenetik, izterretan ukituz—.[7] Haren bidegabeko ukituak Rosario alabarengana eta, ondorengo hamarkadetan, biloba batengana zabaldu zituen.[7][9] Ahal izan zuenean, bigarren alabak neba-ahizpetako batzuei lagundu zien. Charo hamabi urterekin eta Jesus hamalaurekin joan zen. José hamazazpi urterekin ezkondu zen, Alberto hamaezortzirekin, eta Rafael, gehien itxaron zuena, hogei urterekin.[10] Ana Orantesek ezin izan zuen bere semeetako biren ezkontzara joan, senar bihozgabeak ez baitzion utzi.[7] Zapaltzaileak kolera batean eztanda egiten zuenean, askotan emazteak eta seme-alabek ihes egin behar izaten zuten etxetik, baina gero inork ezin zituen hartu. Erasandakoaren ahaideek ere ez zieten aterperik eman, Parejorekin ez konprometitzeko hasierako ohartarazpenak izan arren, egoera hori ez oztopatzea erabaki baitzuten.[7][11][12] Neba-arreba guztietatik gazteena, Francisco Javier, leiho batetik botata bere buruaz beste egiten saiatu zen zazpi urte zituela.[10]

Bikotearen seme gazteena ez zen izan familia-buruaren errepresioetatik ihes egiteko bere buruaz beste egiten saiatu zen familiako kide bakarra. Denboraldi batez, Parejok, aitarekin tailer batean eta aurrerago igeltsero gisa lan egin zuenak, lana galdu zuen, eta emaztea arduratu zen familiari diruz laguntzeaz, janari-denda bat irekita.[13][14][7] Egun batean, emakumea etxetik kanpo establezimendu horren buru zela, senarrak hamalau urte baino gutxiagoko Ana alaba sexualki abusatzen saiatu zen. Ana alaba, aita galaraztearren, etsita zegoen, eta bizitza kentzen saiatu zen pilula-poto bat irentsita.[7] Antzera, Ana Orantesek bere buruaz beste egiteko saio batzuk egin zituen, hala nola masiboki konprimituak irentsita, ohean asteak eginda jan gabe, edo igerileku batera botata, igerian ez zekiela jakinda.[15]

Isolamendua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Parejoren helburuetako bat sozialki isolatzea izan zen. Aitzakia horrekin, behin eta berriz lekualdatzen ziren jende gutxi bizi zen lekuetara, eta lekuz aldatzen ziren asko jendeztatzen hasten zenean inguru hori. Granadako hainbat auzotan bizi izan zen, hala nola Albaicin eta Fargue auzoetan, eta, azkenik, Cullar Vega herrian.[16] Premisa horri zintzo jarraituz, helduendako hezkuntza eskoletan edo neba-arreben ezkontzetara joaten debekatu zion.[7]

Ezkontidearen arrazoi gabeko jelosia emazteari kolpeak emateko beste arrazoi nagusietako bat izan zen. 1970eko hamarkadaren hasierako abuztuan gertatutako eraso batean, Anak berehala eraman zuen medikua bere hirugarren umea, zortzi urtekoa, oso gaixorik aurkitu baitzuen. Geroago, farmaziara joan ziren errezetatutako sendagaiak hartzeko; han, auzotar batek ohartarazi zion kalean José Parejo haserre ikusi zuela —itxuraz haren bila zebilela—. Azkenean, ama-semeak arratsaldean euren etxera itzuli zirenean, senar amorratuak ez zuen sinetsi berak eman zion azalpenik etxean ez egoteko arrazoitzat. Hori zela eta, bortizki jo zuen bere seme-alaben aurrean. Haren arabera, emazteak sexu-harremanak izan zituen beste gizon batzuekin.[7] Beste batean, Granadako Corpuseko azoka batean egon ondoren, Parejo haserre zegoen, emazteak lehengusu batekin dantzatu zuelako, eta emazteari ukabilkadak ematen hasi zitzaion —kale erdian— konorterik gabe utzi arte.[7]

Isilik egotearen sasoia

Garai hartako gizarte-konbentzioen ondorioz, ezkondu eta lehen urteetan, Anak ez zuen bere kalbarioa salatzen poliziaren aurrean.[6] Dibortzioa ere ezin zuen eskatu, 1981 arte ez baitzen legezkoa izan.[17] Rosario Ruiz ama bisitatzen ari zela, bere antagonistari ezkutatuta —berari eta familiari ere debekatu egin zielako—, eta hark ea zergatik zituen aurpegian zatartzen zuten ubeldurak galdetzen zionean, ezkutatu egiten zuen beste arrazoi lelo batzuk emanda.[7][7] 1972. urtearen inguruan, Orantesek senarraren kontra kereilatzea erabaki zuen, eta hamabost aldiz egin zuen.[15]

«Horiek ohiko borrokak dira familian», Guardia Zibilarengandik jaso zuen erantzun tipikoa izan zen[6]

Dibortzioa eta etxe berean bizi beharra[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Era berean, 80ko hamarkadan hainbat alditan saiatu zen senarragandik bereizten.[1] Azkenean, Orantesek bere ezkontidearen ezkontza-desegitea lortu zuen 1996ko udan, nahiz eta epai judizialak gizakiarekin bizitzen jarraitzera behartu zuen, El Ventorrilloko Serval kaleko eraikin berean, Cullar Vegan, Granadan.[5][18] Txaleta bi unitate independentetan banatu zen; goiko solairua beretzat esleitu zen, bi seme-alaba emantzipatu gabeak gehi biloba bat, eta beheko solairua senar ohiarentzat. Egoitzaren sarrera patio-formako bi zatientzako espazio komuna zen.[6] Dibortzio-prozesuan parte hartu zuen abokatuak geroago esan zuen Orantesek onartu zuela ezkontza-etxebizitza bere jazarlearekin partekatzea. Senarra izandakoak ez zuen etxetik alde egin nahi izan, eta berak, agian lastimagatik, senar-ohiaren presioei amore eman zien.[9]

Handik denbora batera, Parejok beste emakume bat ezagutu zuen eta handik alde egin zuen aldi baterako. Baina, noizean behin, beheko solairura itzultzen zen, eta jazarpenarekin, mehatxuekin eta familiaren aurkako irainekin jarraitzen zuen.[6] Ana Orantesek eta semeak Parejok zuen beheko apartamentua erosi nahi izan zioten, baina negoziazioek porrot egin zuten.[19] Auzotasun bihurriaren ondorioz, Cullar Vegako bake-epaileak senarrari amore eman zion, Parejo gogaikarri egiten zuten etxeko animaliekin kaiolak kentzeko. Izan ere, semeak behe-mailako leihoetatik hurbil jarri zituen, eta hura aitarena zen.[20] Horrela igaro zen urtebete baino gehixeago, gero bizilagunek adierazi zutenez, haien arteko borroka eta eztabaidak ohikoak izan ziren, nahiz eta emakumeak eta semeak tratu txarrak ematen zituenaren aurka jarritako salaketak izan eta ia beti irabazi.[21]

Telebistako elkarrizketa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

José Parejoren ezkontza-hausturatik bere bizitza ia ez zela hobetu egiaztatzeagatik etsita, 1997ko abenduaren 4an, ostegunean, Ana Orantes telebistako De tarde en tarde magazinera joan zen, Canal Sur-en emititua eta Irma Sorianok aurkeztua, Andaluziako telebista publikoko kameren aurrean bere martirio pertsonala ezagutarazteko.[7] Emakume askok jasaten zituzten tratu txarrak, baina isilik zeuden. Oso emakume gutxi ausartu ziren aitortzera. Ana Orantes gonbidatuen harmailetan eserita zegoen Raquel Orantes alaba gaztearekin joan zen telebista saio horretara.[22]

40 urteko egoera eta erasoen kontaketa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Platoan deklarazioak iraun zuen hogeita hamabost minututan, Orantesek berak eta bere senar ohiak jasandako eraso fisiko eta psikologikoak laburbildu zituen. Hiru alabetako biren pederastia-asmoak, bidegabeko debekuak, amaginarreba zenaren jokabide iraingarria eta bere pertsonaren aurka aipatutako bi gertaera bortitzak zehaztu zituen, non hiltzailearen tirania eta menderatze-grina frogatu zituen. Semeetako bi ez zeudela ados Parejorengandik banantzeko erabakiaz. Senar-ohiaren alde aipatu zuen gauza bakarra, gizona langilea zela izan zen. Orantesek hitz egiteko txandan:[7]

[...] Hamaika seme-alaba nituen, ez nuen nora joan [...], nik ezin nuelako gurasoekin edo inorekin joan. Nik eutsi egin behar nion, jipoiak ematea jasan behar nuen, jipoiak eta jipoiak!, egun batean bai, beste batean ez eta erdikoan... Berak nahi zuen guztia esatea [...]. Nik izua nion, nik beldurra nion [...].

Besteak beste, inguruko bizilagunek asko aipatu zuten haren kontakizuna; senar ohiaren neska-lagun berriak harremana hautsi zuen, eta horrek guztiak Parejoren haserrea eragin zuen.[13] Guardia Zibilaren aurrean deklaratu zituzten hainbat lekukoren arabera, berak mendeku hartuko zuela zin egin zuen. Erasotzailearekin gai horri buruz hitz egin zuen bizilagun baten bertsioaren arabera, Orantesek kontatutako guztiari buruz, Parejo gehien haserrarazi zuen, berak familiari ekonomikoki eutsi ziola esatea, janari-denda batean elikagaiak salduz, bera langabe zegoen bitartean.[14][22]

Geroago, Granadako bizilagunek esan zuten biktima bere bizitzaren beldur zela telebistan agertu eta azken egunetan.[18] Jesús Huertas, Ana Orantesen kasuko abokatua eta hiltzailearen defendatzailearen hitzetan: «Emakumea telebistan agertzeak bere heriotza eragin zuen».[23]

Hilketa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1997ko abenduaren 17an, asteazkena, goizean, telebistako elkarrizketa eman eta hamahiru egunera, Ana Orantes Parejoren gurasoekin joan zen erosketak egitera. 14:00ak inguruan itzuli zen bere txaletera.[16]

Bestalde, José Parejo Santa Fe-ra joan zen berriro salatua izan zen jakinarazpena jasotzera; ondoren, primitiba loteria bat jokatu zuen, tabakoa erosi zuen eta txaleteko beheko solairura joan zen. Han, errotokultorea garbitzen hasi zen, eta gasolinaz bete zuen depositoa. Horretarako, plastikozko ontzi bat erabili zuen, eta, erabili ondoren, 1,5 litro gasolina sobratu zitzaizkion, handik gutxira Orantesi bota zizkionak.[5]

13:45etik 14:35era bitartean, Parejok, txaletaren beheko solairutik Orantes noiz helduko zain egon zen. Heldu zenean, Ana Orantes lorategi komunean zehar joan zen, goiko solairura igotzeko, eta, hala, erosketa-poltsak deskargatu zituen. Emakumea lepoz zegoela —defentsa-erreakziorik gerta ez zedin—, isilpean hurbildu zitzaion, 3-8 metroko distantziatik, aurretik erabilitako ontzi berean zegoen erregai sukoia botatzeko. Botatzean, Ana Orantesen bizkarrean isuri zen, arropa bustiz. Ondoren, pizgailu piztua hurbildu zion Parejok, eta errekuntza azkar bati ekin zion. Ondorioz, bere emazte ohia lurrera erori zen sutan bilduta, konortea galdu eta ezkerretara erori zen. Biktimaren heriotza ziurtatu ondoren, gizonak krimena gertatu zen lekutik ihes egin zuen, eta emakumeak sutan jarraitu zuen artean.[5]

Hamabi urte inguruko bilobak, handik gutxira ikastetxetik itzuli zenak, aurkitu zuen amonaren gorpua kiskaltzen, berehala ohartarazi zien bizilagunei eta poliziari deitu zioten.[16] Guardia Zibila iritsi eta Ana Orantesen gaineko sua itzali zuenean, ezin izan zen ezer egin salbatzeko.[18] Polizia-agintaritzak bilatze- eta harrapatze-protokolo bat aktibatu zuen, ihesa izan zuen hiltzailea atxilotzeko. Hala ere, hasiera batean Las Gabias Guardia Zibilaren kuartelera joan zen, eta itxita aurkitu zuen. Handik bi ordu eta erdira entregatu eta kuartelera eraman zuten.[8]

Ana Orantes bizkarrezurreko seigarren graduko erredura oso larriak izan zituen, bosgarren graduko erredurak bizkarrean, lepoan eta eskuineko aldean, laugarren graduko erredura toraxean eta sabelean, eta bigarren graduko erredura aldakan eta beheko gorputz-adarretan. Shock neurogenoa eta garuneko iskemia eragin zizkion, eta segundo gutxitan hil zen.[5] Hirurogei urte zituen.

José Parejoren aurkako epaiketa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1998ko abenduaren 9an, hil eta hamabi hilabetera, José Parejoren aurkako prozesu judizialaren lehen saioa egin zen Granadako Probintzia Auzitegian. Hura hasi aurretik, emakumeen elkarteek eta talde feministek justizia aldarrikatzeko eta etxeko tratu txarrak arbuiatzeko manifestazioa egin zuten. Akusatuak gertaeren egiletasuna onartu zuen, nahiz eta baieztatu zuen bere jarduketaren eragilea Orantesek agirika egin ziolako izan zela, biak elkarrekin bizi ziren sarbide komunean zeudenean. Esan zuen, halaber, hari sua eman eta gero, erretzen zegoen bitartean laguntzen saiatu zela. Irainari eta ondorengo laguntzari buruzko alegatu horiek fiskalek eta erruztatzaileek ezetsi egin zituzten bi egun geroago.[24]

Bigarren entzunaldi judizialean, abenduaren 10ean egindako ofizioan, epaimahaiak telebista-monitore batean ikusi zuen aurreko urtean, hamabi hile lehenago telebistaz emandako biktimaren testigantzaren ikus-entzunezko grabazioa. Hiru seme-alabak aitaren aurkako testigantza eman zuten, eta baieztatu zuten amari egindako jipoiak eta irainak ikusi zituztela, baita haiek jasan zituzten erasoak eta alabekin izandako erasoak ere. Gerardo Moreno Calero, Cullar Vegako bake-epaileak, azken garaiko auzietako bitartekari izan zenak, esan zuen Parejok berak hil zuen bezperan jakinarazi ziola Orantes-en telebistako esku-hartzeak, non bere gaiztakeria guztiak telebistaren bidez publikoki salatzea izan zen hiltzeko arrazoia.[25][9][26]

Abenduaren 11n, ahozko bistaren azken egunean, prozesatuak exekutatzeko nahia adierazi zuen. Akusazioak hogeita bi urteko zigorra eskatu zuen, ankerkeriaren astungarria barne. Haren defentsak, ordea, absoluzioa edo, gehienez ere, hiru urteko kartzelaratzea eskatu zuen, buru-nahaste iragankor baten pean izandako hilketa batengatik. Epaiketa epaitzeko prest amaitu zen.[21]

1998ko abenduaren 15ean, asteartean, Granadako Probintzia Auzitegiko Eduardo Rodríguez Cano magistratuak hamazazpi urteko kartzela-zigorra ezarri zion José Parejo Avivarri, eta 30 milioi pezetako (180 000 euro) kalte-ordaina eman zien bere seme-alabei. Era berean, kondena amaitu ondoren askatasuna berreskuratzen zuenean, ebazpenak bere ondorengoak bizi ziren herritik bi urteko erbesteratzea egitera behartzen zuen. Epaiak onartu egin zuen krimenaren aitorpena egin eta gutxira polizia-agintarien aurrean egitea. Bere abokatuen bidez jakinarazi zitzaion biktima-eragileari bere zigor-irizpena espetxean, Parejok uko egin baitzion herri-epaimahaiaren irakurketara agertzeari; izan ere, 24 ordu behar izan zituen eztabaidan.[19][20]

2004. urtearen hasieran, kondenatuak epaia betetzen ari zen Alboloteko espetxean behin-behineko askatasuna eskatu zuen, baina urte bereko martxoan ukatu egin zitzaion, sor zezakeen gizarte-alarma saihesteko.[27] Urte hartako azaroaren 15ean, hilketa gertatu eta ia zazpi urtera, José Parejo Granadako Ruiz de Alda ospitalean hil zen, hirurogeita bederatzi urterekin, kartzela horretan jasandako miokardio-infartu baten ondoren.[28][29] Gorpuzkiak erraustu egin zituzten.[28] Zortzi seme-alabetako bat ere ez zen agertu aitaren hiletan. Horietako hiruk beren deiturak aldatu zituzten amarenak baino ez izateko. Haietako bat, Alberto, kartzelan egon zen bitartean, bisitatu egin zuen.[10]

Eragina[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ana Orantesen hilketak aldatu egin zuen gizarteak emakumearen aurkako indarkeriari buruz zuen pertzepzioa. Horren ondorioz, Espainiako legeria aldatu egin zen indarkeriari amaiera ematen saiatzeko. Álvarez Cascos-ek, Gobernuko lehendakariorde gisa, "kasu isolatu bat, xelebre baten lana" esan zuen arren, Alderdi Popularraren Gobernuak hilabete batzuk geroago Etxeko Indarkeriaren Aurkako Ekintza Plana onartu zuen.[30] Horren ildotik, Zigor Kodea eta prozedura kriminaleko legea aldatu ziren, “ohiko indarkeria psikikoaren” delitua eta “erasotzailearen eta biktimaren arteko urruntze fisikoa ahalbidetuko zuen kautelazko neurri berria” (14/1999 Legea) barne hartzeko.

Indarkeria horren kausak diagnostikatzeko prozesu luze baten ondoren, Espainiako Parlamentuak, José Luis Rodríguez Zapateroren gobernuan, aho batez onartu zen Genero Indarkeriaren aurkako Babes Integralerako Neurrien Lege Organikoa —1/2004 Lege Organikoa—.[31][nota 1]

Memoriak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Granadako Cullar Vega herrian, Orantes hil zuten herrian, monolito formako monumentu bat eraiki zuten, Ana Orantes eta Encarnación Rubio indarkeria matxistaren biktima hilkorren omenez. Urtero, azaroaren 25ean, monolito horren ondoan, Emakumearen aurkako Indarkeria Ezabatzeko Nazioarteko Eguneko ekitaldi instituzionala egiten da, udalbatzak onartutako manifestua irakurrita, eta Cullar Vegako elkarteek eta hezkuntza-komunitateko hainbat sektorek parte hartuta.

Nuria Varela kazetari eta feministak La voz ignorada. Ana Orantes y el fín de la impunidad (Ana Orantes eta zigorgabetasunaren amaiera) izeneko liburua argitaratu zuen 2012an:

«Egiagatik bizitza galdu zuen emakume bat omentzea, bere ausardiari esker herrialde baten kontzientzia astintzea lortu zuen emakumea, legeak aldatzea, isiltasuna haustea eta ordura arte eremu pribatura mugatutako gaia eztabaida publikoan eta agenda politikoan sartzea».[32]

Hilketaren hogeigarren urteurrenean, bere alaba Raquel Orantesek, Genero Indarkeriaren aurkako Emakume Artisten Plataformako ohorezko kideak, bere amaren memoria ohoratu zuen, hildakoari sinbolikoki zuzendutako gutun bat zabalduz.[33] Gutunean, hura gogoratzeaz eta bere patua deitoratzeaz gain, indarkeria matxistaren aurkako borroka kolektiboan bere kasuaren garrantzia nabarmendu zuen.[11]

Cullar Vega eta La Zuiako udalek —biak Granadako metropoli-barrutian— Ana Orantes izena jarri zioten bi kaleri. 2018ko abenduan, Sevillako Udalak kale bat eskaintzea erabaki zuen.[34] 2019ko martxoan, gauza bera egin zuen Gilenako (Sevilla) osoko bilkurak.[35]

Zehaztugabetasunak komunikabideetan[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Komunikabide batzuek diote, nahiko maiz, Ana Orantes izan zela senar ohiak eragindako tratu txarrak argi eta garbi salatzeko telebista-saio bat bisitatu zuen lehen emakume espainiarra.[36][12][37][38][39] Orantesen aurretik, ordea, Espainiako emakume batzuek telebistara jo zuten helburu horrekin.[40] Are gehiago, Orantesek berak, telebistaz emandako aitorpenean, zera esan zuen: «Ni berrogei urtez egon naiz emakume hau bezala» —bere ondoan eserita zegoen eta berak baino lehen antzeko drama kontatu zuen emakume bati begiratuta —.[7] Hala ere, egia da haren hilketa lehen emakume ezaguna bihurtu zela, Espainian, ezkontza-abusuen akusazio baten ondorioz.

Beste desinformazio bat, batzuetan zenbait hedabidetan errepikatzen dena, José Parejok emazte ohia hil zuen modus operandiari buruzkoa da. Batzuetan, alegatu da berak kolpatu zuela konortea galarazita, arrastaka eraman zuela aulki batera lotzeko, gasolinaz busti zuela eta, azkenik, bizirik erre zuela 'bonzo' eran. Hori guztia hamalau urteko seme baten aurrean.[18][41][42] Hala ere, kriminala epaitzeko emandako erruduntasun-epaian, frogatutzat jo ziren erregai sukoia biktimaren bizkarrean isurtzea eta, ondoren, karbonizatzea, artean bizirik zegoela.[5] Semerik ez zen egon krimenaren exekuzioan; biloba batek aurkitu zuen jada egindako delitua.[16]

Ana Orantes kalea Sevillan

Aintzatespenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Granadako Cullar Vega herrian, Orantes hil zuten herrian, monolito formako monumentu bat eraiki zuten, Ana Orantes eta Encarnación Rubio indarkeria matxistaren biktima hilkorren omenez.
  • Nuria Varela kazetari eta feministak La voz ignorada. Ana Orantes y el fín de la impunidad (Ana Orantes eta zigorgabetasunaren amaiera) izeneko liburua argitaratu zuen 2012an.[32]
  • Hildakoari sinbolikoki zuzendutako gutuna. Hilketaren hogeigarren urteurrenean, bere alaba Raquel Orantesek, Genero Indarkeriaren aurkako Emakume Artisten Plataformako ohorezko kideak, bere amaren memoria ohoratu zuen.[33]
  • Bere izeneko kale dago herri askotan: Cullar Vega eta La Zuiako udalek —biak Granadako metropoli-barrutian—, Sevillan (2018) [34] eta Gilenan (Sevilla) 2019ko martxoan.[35]

Oharrak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ En mayo de 2005, Jesús Orantes, uno de los hijos de José Parejo y Ana Orantes, fue denunciado por presuntos malos tratos hacia su mujer Teuta Sheme, de origen extranjero.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ a b c Noemí López Trujillo. (11 de diciembre de 2017). E02 – Naciste en la Calle Elvira. .
  2. ↑ Recordando a Ana Orantes, cuyo testimonio cambió la visión de la violencia machista. 30 de septiembre de 2017.
  3. ↑ El asesinato de Ana Orantes: un antes y un después en la violencia machista en España. 17 de noviembre de 2017.
  4. ↑ Un centenar de personas despide entre aplausos el ataúd de la mujer quemada viva por su ex marido. 19 de diciembre de 1997.
  5. ↑ a b c d e f g «Sentencia 881/1998» Consejo General del Poder Judicial.
  6. ↑ a b c d e f g h i Entrevista: “En 40 años sólo me ha dado palizas y sinsabores”. 19 de diciembre de 1997 ISSN 1134-6582..
  7. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w MemorANDA. (9 de octubre de 2017). Ana Orantes relata los malos tratos sufridos durante 40 años | Canal Sur Televisión. .
  8. ↑ a b Violencia de género: 20 años del asesinato de Ana Orantes, la mujer que rompió el silencio de las víctimas. 16 de diciembre de 2017.
  9. ↑ a b c d "Me hizo el boca a boca y siguió pegándome". 11 de diciembre de 1998 ISSN 1134-6582..
  10. ↑ a b c «La maldición de un apellido» Crónica (El Mundo) (501) 22 de mayo de 2005.
  11. ↑ a b Marcos, Jimena. (14 de diciembre de 2017). La carta de la hija de Ana Orantes 20 años después del asesinato de su madre. .
  12. ↑ a b Camacho, Julia. (16 de diciembre de 2017). «Ana Orantes, la víctima que no se rindió» elperiodico.
  13. ↑ a b Una muerte anunciada. 18 de diciembre de 2017.
  14. ↑ a b David Álvarez García. (20 de diciembre de 2017). 6 | 6 "el Cascabel" 20-12-2017: Visibilidad Violencia Doméstica en 1997 de la mano de Irma Soriano.. .
  15. ↑ a b R.B Día - Archivo CNE. El rastro del crimen - El caso Ana Orantes. .
  16. ↑ a b c d LÓPÉZ TRUJILLO, Noemí. (4 de diciembre de 2017). E01 – Bajo el níspero. .
  17. ↑ Press, Europa. (22 de junio de 2016). Se cumplen 35 años de la Ley de Divorcio en España. .
  18. ↑ a b c d Un hombre mata a su ex mujer prendiéndole fuego tras atarla. .
  19. ↑ a b El jurado popular declara culpable de asesinato al marido de Ana Orantes. 16 de diciembre de 1998 ISSN 1134-6582..
  20. ↑ a b El juez impone al marido de Ana Orantes 17 años de prisión, la máxima pena posible. 17 de diciembre de 1998 ISSN 1134-6582..
  21. ↑ a b "Firmaría ahora mismo mi pena de muerte". 12 de diciembre de 1998 ISSN 1134-6582..
  22. ↑ a b El asesinato de Ana Orantes, la heroína que con su terrible muerte visibilizó los crímenes machistas. .
  23. ↑ (Gaztelaniaz) «Jesús Huertas, abogado y defensor del asesino de Ana Orantes: «Que ella apareciera en la televisión desencadenó su muerte»» La Voz de Galicia 2023-04-06 (Noiz kontsultatua: 2023-05-01).
  24. ↑ José Parejo: «Le lancé gasolina a mi mujer y le prendí fuego porque antes me había insultado». 10 de diciembre de 1998.
  25. ↑ El juez de paz cree que el vídeo de Ana Orante en el que denunciaba los malos tratos pudo ser el denotante del crimen. .
  26. ↑ Caso Ana Orantes: los hijos relatan las palizas y vejaciones vividas por su madre durante 40 años. .
  27. ↑ Denegada la libertad provisional para el marido y asesino de Ana Orantes. .[Betiko hautsitako esteka]
  28. ↑ a b Muere José Parejo, ex marido de Ana Orantes a la que asesinó tras rociarle con gasolina y quemarla. 16 de noviembre de 2004.
  29. ↑ Muere en la cárcel el asesino de Ana Orantes, a quien quemó viva. .
  30. ↑ SER, Cadena. (16 de enero de 2020). «'The New York Times' publica el obituario de Ana Orantes 23 años después de su asesinato» Cadena SER.
  31. ↑ El Congreso aprueba por unanimidad la ley integral contra la violencia de género. 22 de diciembre de 2004 ISSN 1134-6582..
  32. ↑ a b Ana Orantes, quince años después - Nuria Varela. 16 de diciembre de 2012.
  33. ↑ a b Montero, María José Pintor / María. (10 de octubre de 2017). Ana Orantes, dos décadas de lucha por su memoria contra la violencia machista - Diario16. .
  34. ↑ a b Ana Orantes tendrá una calle en Sevilla. 30 de diciembre de 2018.
  35. ↑ a b Gilena incorpora a su callejero espacios dedicados a las mujeres por primera vez en su historia. 8 de marzo de 2019.
  36. ↑ «Ana Orantes, la primera española que denunció en tv la violencia machista» Ellas son noticia 1 de abril de 2014.
  37. ↑ «De Ana Orantes a Laura Luelmo: ¿cómo ha evolucionado la ley en materia de violencia de género? - Público TV» www.publico.es.
  38. ↑ Buján, Mercedes. (23 de marzo de 2019). «Ana Orantes dará nombre a un jardín en el centro de Madrid» Vía Madrid TV- Web de la televisión de Madrid.
  39. ↑ «Ana Orantes: 20 años del crimen que removió conciencias» Pronto.
  40. ↑ Querella contra una mujer que denunció en TVE malos tratos de su marido. 19 de septiembre de 1984. ISSN 1134-6582..
  41. ↑ «Ana Orantes, un asesinato que removió conciencias» La Vanguardia 15 de diciembre de 2017.
  42. ↑ Así contó TVE el asesinato de Ana Orantes en diciembre de 1997. 14 de diciembre de 2017.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Ana_Orantes&oldid=9533984"(e)tik eskuratuta