Arrautza-talka

Wikipedia, Entziklopedia askea
Bi mutik jokatzen.

Arrautza-talka, arrautza-borroka, arrautza-biltzea eta beste zenbait izenez ezaguna, Pazkoako joko tradizionala da. Tradizio anglosaxoietan, jokoak izen anitz hartu ditu, hala nola, "shackling", "jarping" edota "dumping".

Jokoko araua nahiko sinplea da. Batek arrautza egosi bat eskuan duelarik, honekin beste jokalari baten arrautza kolpatuko du, azken hau apurtzeko asmotan, baina hori bai, berea apurtu gabe. Beste edozein jokorekin bezala, iruzurtien jo muga izan da; zementuzko, haitzurdinezko eta baita harzurizko arrautzak erabiliak izan direlarik.

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Arrautza errenazimentuko ikur bat da, lehen kristauek Pazkoan gertaturiko Jesusen berpizkundearen ikur gisa hartu zutelarik.

Erdi Aro garaian, arrautza-talka Europan jokatu izan zen. Adibidez, arrautza-talka Zagreben XIV.mendean Pazkoa garaiko ospakizun garrantzitsuenetako bat omen zen.

Ipar Amerikan, arrautza-talkari buruzko erreferentziak egin zituen Thomas Anburyk, 1781ean Frederick Townen (Maryland) Estatu Batuetako Independentzia Gerran gatibu hartu zuten gerra preso ingelesak. Bertako ohitura arrautzak Logwood edo Bloodwoodekin tindatzea zen, hala kolore gorria emateko, Anburyren hitzetan gogortasun gehiago ematen ziena.

XX.en mende erdialdean, The Evening Sunek, Baltimoreko egunkari batek, zutabe editorial bat dedikatu zuen, bertan jokoaren kode, erritu eta teknikei buruz eztabaidatzeko.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]