Dulia

Teologia katolikoan, dulia santuen gurtza da^[1], eta ez haien irudiena^[2]. San Tomas Akinokoaren arabera, dulia ez da latria edo Jainkoaren gurtzarekin parekagarria. Berdin bereizten dira hiperdulia (Ama Birjinaren gurtza) eta protodulia edo summa dulia (San Joseren gurtza)^[3].

Trentoko kontzilioa izan zen latriaren eta duliaren arteko bereizketa zehaztu zuena, protestanteek idolatria jotzen zutenaren aurkako erreakzioaren aurrean^[4].

Etimologia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

δουλoς (doulos) grezierazko hitzetik erator daiteke, «zerbitzari» edo «esklabo» esan nahi duena. Douleia «esklabo bihurtu» edo «esklabo izateko prest egon» esan nahi du.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

↑ Agirrebaltzategi, Paulo. (1987). «Santuen gurtza» Erlijio-hiztegia. Karmel aldizkaria, 459 or..
↑ (Ingelesez) Cross, Frank Leslie; Livingstone, Elizabeth A. (1997). The Oxford Dictionary of the Christian Church. Oxford University Press, 513 or..
↑ (Ingelesez) Richardson, Alan; Bowden, John. (1983). The Westminster Dictionary of Christian Theology. Westminster John Knox Press, 114 or. ISBN 0664227481..
↑ (Frantsesez) Stiker, Henri-Jacques. «Dulie & hyperdulie» Encyclopaedia Universalis.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Datuak: Q1132887

[1] Agirrebaltzategi, Paulo. (1987). «Santuen gurtza» Erlijio-hiztegia. Karmel aldizkaria, 459 or..

[2] (Ingelesez) Cross, Frank Leslie; Livingstone, Elizabeth A. (1997). The Oxford Dictionary of the Christian Church. Oxford University Press, 513 or..

[3] (Ingelesez) Richardson, Alan; Bowden, John. (1983). The Westminster Dictionary of Christian Theology. Westminster John Knox Press, 114 or. ISBN 0664227481..

[4] (Frantsesez) Stiker, Henri-Jacques. «Dulie & hyperdulie» Encyclopaedia Universalis.

[1]

[2]

[3]

[4]