Henadz Mikhasevitx

Wikipedia, Entziklopedia askea
 Orrialde hau euskara ikasten ari den lankide batek egin du
Euskaraz dakien lankide batek testua zuzendu eta erroreak egileari irakatsi ahal dizkio
Henadz Mikhasevitx
Bizitza
JaiotzaIst (en) Itzuli, 1947ko apirilaren 7a
Herrialdea Sobietar Errepublika Sozialisten Batasuna
HeriotzaMinsk, 1988ko urtarrilaren 19a (40 urte)
Heriotza moduaberezkoa ez den heriotza: bala zauria
execution by shooting (en) Itzuli
Jarduerak
Jarduerakserieko hiltzailea eta rapist (en) Itzuli
Lantokia(k)Vitsebskeko oblasta
KidetzaVoluntary People's Druzhina (en) Itzuli
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoa Sobietar Batasuneko Alderdi Komunista

Henadz Madestavitx Mikhasevitx edo Gennadi Modestovitx Mikhasevitx —bielorrusieraz: Генадзь Мадэставіч Міхасевіч, errusieraz: Геннадий Модестович Михасевич[1]— (Ist, 1947ko apirilaren 7a – Minsk, 1987ko irailaren 25a[2], 1988ko urtarrilaren 19a[3] edo 1988ko azaroaren 3a[4]) sobietar serieko hiltzaile eta bortxatzailea izan zen. 1971tik 1985era bitartean 36 emakume erail zituen Vitsebsken, Polotsken eta Bielorrusiako Sobietar Errepublika Sozialistako inguruko eskualdeetan.

Mikhasevitxen krimenengatik, 14 pertsona errugabe kondenatu zituzten: horietako bat (Nikolai Terenia) exekutatu zuten, besteari (Vladimir Gorely) 12 urteko kartzela zigorra ezarri zioten, eta 6 urte bete ondoren itsu geratu zen[5].

Bizitza[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ist herrixkan (Vitsebskeko oblasta) jaio zen 1947an[6]. Eskola ondoren, SESBeko indar armatuetan sartu zen eta itsas armadan zerbitzatu zuen[7], baina hepatitisaren ondorioz, laster enkargatu zuten, eta ondoren Bielorrusiera itzuli zen.

1971ko maiatzaren 14an egin zuen lehenengo hilketa Vitsebsketik Polotskerako bidean. Haren esanetan, garai hartan bere neska-lagunarekin hausturak etsita zegoen eta bere burua urkatzeko leku bakarti baten bila zebilen. Kasualitatez 19 urteko Liudmila Andaralova ezagutuz, iritziz aldatu zuen[8]. Andaralovari eraso zion, bortxatu eta eskuekin ito zuen. Liudmilaren gorpua maiatzaren 16an aurkitu zen[9].

1971ko urrian berriro erail zituen, eta beste bi emakume ito zituen 1972an, Vitsebsk inguruan. Hiru errugabe epaitu zituzten hilketa honengatik[9].

Vitsebskeko eskola tekniko batean graduatu zen 1973an eta Istera itzuli zen, sovkhoz batean lanean hasiz. 1976an ezkondu zen.

Hilketa asko bortxaketak errazteko egin zituen. Biktimak itotzen zituen beti. Leku bakartietan eraso zituen edo, azken urteetan, bere Zaporozhets auto gorrira erakarri zituen. Ez zuen armarik eramaten.

Kanpoko itxuran, Mikhasevitx familia-gizon ona zen, bi seme-alaba zituen eta kontzientzia handiko langilea zen. Sobietar Batasuneko Alderdi Komunistako kide ere izan zen[10].

1980ko hamarkadan hasi zen ikerketa aurreratzen. Nikolai Ignatovitx ikertzaile gazteak irmo uste zuen eskualdeko autobideetatik hurbil gertatu ziren emakumeen hilketa guztiak ez zirela kasu bereizi eta isolatuak izan aurreko ikertzaileek uste zuten bezala, baina, hain zuzen, serieko hiltzaile batek egin zituela. Poliziak ere susmatu zuen serieko hiltzaileak Zaporozhets gorri bat erabiltzen ari zela. Mikhasevitxek, poliziaren borondatezko laguntzaile gisa, ekintza horietan parte hartu zuen, funtsean, bere buruaren bila[6][11]. Horrek ikerketari buruzko informazioa ematen zion. 1984. urtea bereziki «oparoa» izan zen hiltzailearentzat, 12 emakume hil baitzituen urte honetan bakarrik.

Ikerketa bidegabetzeko, gutun anonimo bat bidali zuen Mikhasevitxek tokiko egunkarira, Vitsebskeko Patriotak fikziozko erakunde baten izenean, bere kideei komunistak eta emakume «lizunak» hiltzeko borroka areagotzeko deia eginez[12]. Adituek detektatu zuten Henadz Mikhasevitxen eskuz idatzitako laginak hiltzailearen oharretan eskuz idatzitakoaren antza nabarmena zuela.

1985eko abenduan atxilotu egin zen azkenean. Psikopatia diagnostikatu zioten[13]). Hasieran ukatu ostean, aitortu egin zuen eta heriotza zigorra ezarri eta fusilatu zuten Minsken 1987ko irailaren 25ean[2] (beste iturri batzuen arabera, 1988ko urtarrilaren 19an[3] edo otsailaren 3an[4]).

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ Alfabeto zirilikoz idatzitako izenak euskarara aldatzeko transkripzio-sistema, Euskaltzaindiaren 156. araua.
  2. ↑ a b (Errusieraz) «Серийные убийцы в России. Досье» ТАСС 2017-03-27 jatorrizkotik artxibatua (artxibatze data: 2021-06-05).
  3. ↑ a b (Errusieraz) Третюк, Ася. ««Я всё равно бы это делал», или Что произошло в Витебске 20 лет назад» Белгазета 47 (313) 2001-12-03.
  4. ↑ a b (Ingelesez) Newton, Michael. «Gennady Mikhasevich» Murderpedia jatorrizkotik artxibatua (artxibatze data: 2021-01-10).
  5. ↑ (Errusieraz) «Отсидеть за другого и выйти: кто ответил за "витебского Чикатило"» Sputnik.by 2017-11-22 jatorrizkotik artxibatua (artxibatze data: 2018-06-12).
  6. ↑ a b (Ingelesez) Newton, Michael. (2006). The Encyclopedia of Serial Killers. Infobase Publishing, 177 or. ISBN 0816069875..
  7. ↑ (Errusieraz) Крючкова, Анна. «Жертвенник Фемиды. Из истории «витебского дела»» Аргументы и факты в Беларуси 23 2016-06-07.
  8. ↑ (Errusieraz) Демченко, Владимир. (2015). ««Зачем давиться из-за бабы?»» Главные преступления советской эпохи. От перевала Дятлова до Палача и Мосгаза. Москва: АСТ ISBN 978-5-17-090747-2..
  9. ↑ a b (Errusieraz) «Следствие вели... Витебский душитель» НТВ 2020-01-17.
  10. ↑ (Errusieraz) Чернявский, Николай. «10 шокирующих фактов в деле «витебского маньяка» Михасевича» Салiдарнасць 2010-12-09 jatorrizkotik artxibatua (artxibatze data: 2014-09-10).
  11. ↑ (Errusieraz) «Витебское дело» Беларусьфильм 2010-12-09 jatorrizkotik artxibatua (artxibatze data: 2021-06-05).
  12. ↑ (Errusieraz) Козлик, Ирина. «Витебский Чикатило ходил на суды, чтобы смотреть, как судят людей за его преступления» Комсомольская правда 2011-12-15.[Betiko hautsitako esteka]
  13. ↑ (Errusieraz) «Михасевич, Геннадий Модестович» Serial Killers.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Henadz_Mikhasevitx&oldid=9596504"(e)tik eskuratuta