Jakob eta Esau

Wikipedia, Entziklopedia askea
Hendrick ter Brugghen, Esau, bere maiorazkoa Jacoben saltzen, c. 1627.
Peter Paul Rubens, Jakob eta Esauren adiskidetzea, 1624.

Jakob eta Esau arte kristauan oso adierazgarria den atal bibliko[1] multzo baten izen historiografikoa da.

Esau eta Jakob anaia bikiak ziren, Isaaken semeak. Lehen Esau jaio bazen ere, maiorazkoa galdu zuen anaiari saldu baitzion dilista-plater baten truke. Akordio hori beteko zela bermatzeko, Jakobek, Rebekaren laguntzarekin (bien ama), aitaren bedeinkapena lortu zuen engainu baten bidez (itsu zegoen, eta ukitu baino ezin izan zuen egin). Gertatutakoaz konturatzean, ez zuen zuzendu, baizik eta Esauri izaera apalagoko bedeinkapena ematea erabaki zuen.[2] Ondoren, bi anaien arteko liskarrera iritsi zen, eta azkenean ados jarri zen.[3]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]