Julia Maura
| Julia Maura | |
|---|---|
| Bizitza | |
| Jaiotza | 1910eko apirilaren 5a |
| Herrialdea |  Espainia |
| Heriotza | 1971ko maiatzaren 13a (61 urte) |
| Familia | |
| Aita | Gabriel Maura Gamazo |
| Ama | Julia Herrera y Herrera |
| Anai-arrebak | |
| Familia | ikusi
|
| Hezkuntza | |
| Hizkuntzak | gaztelania |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | idazlea |
| Genero artistikoa | dramaturgia |
Julia Maura Herrera (Madril, 1910eko apirilaren 5a - ib., 1971ko maiatzaren 17a) madrildar antzerkigilea izan zen. Real Academia Españolaren Espinosa Cortina saria lortu zuen. “Alforjas para la Poesía” literatura-mugimenduaren sortzaileen artean dagoen emakume bakarra da.[1]
Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Historia politikoan eta letretan zaildua zen familia aristokratiko batean jaio zen. I. Maura dukea zen Gabriel Maura Gamazoren eta V. Mortera kondesa zen Julia Herrera Herreraren alaba zen. r Politikoa eta idazlea zen Antonio Maura Montanerren biloba zen.[2] Lau neba-ahipa izan zituen: Gabriela, María del Carmen, María Victoria y Ramón.[1]
Letretarako egokia zen familia-giroan, txikitatik erakutsi zuen literaturarako eta antzerkirako zaletasun handia, ipuinak eta poesiak idazten. Gaztetatik Europa osora joan zen aitarekin. Bidaietako oharrak eta inpresioak lehen urrats literariotzat har daitezke.[1]
Andrés Covarrubias Villatoyako markesarekin ezkondu zen eta bost seme-alaba izan zituen.
Idazle ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Bere literatura-zaletasunak idazketan aritzera eraman zuen, eta eleberrien eta argitaratutako saiakeren artean Como la tierra y el mar,[3] Lola edo Eva y la vida[4] aipa litezke. Hala ere, antzerkigile gisa nabarmendu zen, eta estreinatu zuen lehen lana La mentira del silencio izan zen 1944an.[5] Eszenaratzea Luis Escobarrek egin zuen María Guerrero antzokian, Espainiako hiriburuko garrantzitsuenetakoa. Segituko zuten El hombre que voló a su casa, Rafael Rivellesek interpretatua; Lo que piensan los hombres, Isabel Garcesekin; La sin pecado, Siempre, Chocolate a la española (1953), La eterna Doña Juana (1954), La riada (1956) edo Jaque a la juventud (1965).[6][7]
Bigarren mailako autore gisa, El amor y la mujer en la poesía (1956) hitzaurrea idatzi zuen. [1]
Bere ipuin gehienak batzen ditu 1963ko Historias crueles lanak.[1]
Sariak eta aintzatespenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Real Academia Españolaren Espinosa Cortina saria
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ a b c d e «Julia Maura y de Herrera | Real Academia de la Historia» dbe.rah.es (Noiz kontsultatua: 2023-05-20).
- ↑ Julia Maura fue enterrada ayer en Madrid. 15 de mayo de 1971.
- ↑ ISSN https://archivo.rae.es/maura-herrera-julia-1910-1971-como-la-tierra-y-el-mar..
- ↑ ISSN https://archivo.rae.es/maura-herrera-julia-1910-1971-eva-y-la-vida..
- ↑ Estreno de "La mentira del silencio", comedia original de Julia Maura. 16 de noviembre de 1944.
- ↑ En el María Guerrero se estrenó "La riada", de Julia Maura. 24 de abril de 1956.
- ↑ Estreno de "Jaque a la juventud", de Julia Maura en el Teatro Club. 11 de junio de 1965.
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Datuak: Q18747737