Karbimazola[1]hipertiroidismoaren tratamenduan erabiltzen den sendagai antitiroideoa da.[2] Karbimazola pro-droga bat da, eta horrek adierazten du heste-xurgapenaren ondoren metimazol izeneko forma aktiboa bihurtzen dela. Metimazolak peroxidasa entzimak tiroglobulinarentirosina hondakinekin bat egitea eragotzi egiten du. Lotura hori iodoarekin lotzeak eragingo luke, eta, beraz, T3 eta T4 (tiroxina) hormona tiroideoen ekoizpena murriztea dakar.
Hipertiroidismoaren tratamendua, oro har, karbimazol-dosi altu batekin hasten da, 15-40 mg bitartean etengabe pazienteak funtzio tiroidea izan arte, eta gero 5-15 mg-ko mantentze-dosira murrizten da. Tratamendua dosi horietara jarraitu ohi da 12-18 hilabetez, eta, ondoren, sendagaia kentzeko lehen ahalegina egiten da.
Tiroide-hormona zirkulatzaileen aurkako ekintzaren hasiera azkarra da, baina askoz ere motelagoa da odoleko tiroide-hormona mailen beherakada erakusten duten ondorio klinikoen agerpena. Izan ere, tiroideoen aurkako farmakoek ez dute eragozten tiroide guruinean biltegiratutako hormonak (T3 eta T4) askatzea. Beraz, ondorio kliniko onuragarriak hormonak agortzen direnean bakarrik agertzen dira, eta hori etengabeko tratamendua hasi eta hilabete bat eta hiru hilabete bitartean gertatzen da.[3]
Batzuetan erupzioak edo azkura agertzen dira karbimazolaren tratamenduan zehar, eta efektu hori antihistaminikoekin maneiatu daiteke medikamentua utzi behar izan gabe. Hipersentikortasuna kontrolatu ezin zaien pazienteentzat, beste aukera batzuk adieraz daitezke, propiltiouraziloa barne.
Albo-ondoriorik larriena, ordea, agranulozitosia da, tratamendua bertan behera uztera behartu dezakeena.
Datuak: Q414013