Oste

Wikipedia, Entziklopedia askea
Erdi Aroko oste bat Dinango setioan, Bayeuxko tapiza

Ostea (latinetik, hostis, “etsai”), Erdi Aroan, errege, jaun feudal edo kontzeju baten armada zen, espedizio militar bat egiteko antolatzen zena; errege eta jaun feudalen basailuak, edo kontzejuko bizilagunak, behartuak ziren bertan parte hartzera, baldintza jakin batzuetan. XIV. mendeko Nafarroako Foru Orokorraren arabera, infantzoiek hiru egunetako jangaiak eraman behar zituten armadara; hirugarren egunetik aurrera, etxera itzul zitezkeen. Borrokan segitzea erabakitzen bazuten, erregearen gain zegoen jatekoa ordaintzea. Bilauen zerbitzua, berriz, doakoa eta etengabekoa zen, gudaldia amaitu arte.[1]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Jimeno Aranguren, Roldan. Servicio de armas en los fueros medievales de Vasconia: fonsado/hueste, cabalgada y apellido. Iura vasconiae: revista de derecho histórico y autonómico de Vasconia, ISSN 1699-5376, 4. zenbakia, 2007, 33-66. orrialdeak (Noiz kontsultatua: 2018-11-28).

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]