Abiadura-patinajea 2022ko Neguko Olinpiar Jokoetan – Gizonezkoak irteera masiboa

Wikipedia, Entziklopedia askea
Abiadura-patinajea 2022ko Neguko Olinpiar Jokoetan – Gizonezkoak irteera masiboa
Motakirol proba olinpiko
Honen parte daAbiadura-patinajea 2022ko Neguko Olinpiar Jokoetan
Data2022ko otsailaren 19a
KokalekuPekin
Pekingo Abiadura Patinajeko Obalo Nazionala
Partehartzaile kopuru30
KirolaPista luzeko abiadura-patinaje
Irabazlea

2022ko Neguko Olinpiar Jokoetako abiadura patinajeko irteera masiboko gizonezkoen lehiaketa 2022ko otsailaren 19an egin zen, Abiadura Patinajeko Obalo Nazionalean ("Izotzezko Zinta"). Bart Swings belgikarrak irabazi zuen 2018ko zilarrezko domina. Hau izan zen Belgikako lehen urrezko domina Neguko Olinpiar Jokoetan 1948tik. Hego Koreako Chung Jae-wonek irabazi zuen zilarrezko domina, bere banakako lehen domina olinpikoa, eta Lee Seung-hoon, aurreko txapeldunak, brontzea.

Tituluaren defendatzailea Lee Seung-hoon da. Bart Swings zilarrezko dominaduna ere Joko Olinpikoetarako sailkatu zen, baina Koen Verweij brontzezko dominaduna ez. Joey Mantia da 2021eko distantzia sinpleetako munduko txapelduna irteera masiboan, eta Arjan Stroetinga eta Swings dira zilarrezko eta brontzezko domina, hurrenez hurren. Swingsek ISU 2021-22 Abiadura Patinajeko Munduko Kopa irabazi zuen distantzia luzeetan, Joko Olinpikoen aurretik hiru proba osatuta, Ruslan Zakharov eta Andrea Giovannini atzetik zituela.

Emaitzak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Finalerdia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Pos. Txanda Izena Herrialdea Birak Puntuak Denbora Oharrak
1 1 Kristian Ulekleiv  Norvegia 16 60 7:56.67 Q
2 1 Bart Swings  Belgika 16 44 7:56.74 Q
3 1 Ning Zhongyan  Txina 16 20 7:56.75 Q
4 1 Chung Jae-won  Hego Korea 16 12 7:56.76 Q
5 1 Daniil Aldoshkin  ROC 16 6 7:56.83 Q
6 1 Antoine Gélinas-Beaulieu  Kanada 16 3 7:56.93 Q
7 1 Sven Kramer  Herbehereak 16 3 7:58.22 Q
8 1 Seitaro Ichinohe  Japonia 16 3 7:58.54 Q
9 1 Haralds Silovs  Letonia 16 3 7:59.50
10 1 Dmitriy Morozov  Kazakhstan 16 2 8:08.73
11 1 Michele Malfatti  Italia 16 1 8:02.09
12 1 Stefan Due Schmidt  Danimarka 16 0 7:58.01
13 1 Ian Quinn  Ameriketako Estatu Batuak 16 0 7:58.03
14 1 Zbigniew Bródka  Polonia 16 0 8:17.49
1 Felix Rijhnen  Alemania Kaleratua
1 2 Andrea Giovannini  Italia 16 60 7:43.58 Q
2 2 Lee Seung-hoon  Hego Korea 16 40 7:43.63 Q
3 2 Livio Wenger  Suitza 16 20 7:44.08 Q
4 2 Gabriel Odor  Austria 16 10 7:44.28 Q
5 2 Jordan Belchos  Kanada 16 8 7:46.05 Q
6 2 Ryosuke Tsuchiya  Japonia 16 7 7:48.43 Q
7 2 Joey Mantia  Ameriketako Estatu Batuak 16 6 7:44.37 Q
8 2 Jorrit Bergsma  Herbehereak 16 3 7:44.42 Q
9 2 Peter Michael  Zeelanda Berria 16 2 7:58.04
10 2 Viktor Hald Thorup  Danimarka 16 1 8:21.94
11 2 Artur Janicki  Polonia 16 0 7:44.48
12 2 Wang Haotian  Txina 16 0 7:46.30
13 2 Ignat Golovatsiuk  Bielorrusia 16 0 7:53.59
14 2 Peder Kongshaug  Norvegia 14 0 6:55.43
15 2 Ruslan Zakharov  ROC 5 0 2:49.52

Final[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Lee eta Mantia photo finish bidez bereizi ziren, denbora berbera egin baituten:[1]

Pos. Izena Herrialdea Birak Puntuak Denbora
1. postua, urrezko domina Bart Swings  Belgika 16 63 7:47.11
2. lekua, zilarrezko domina Chung Jae-won  Hego Korea 16 40 7:47.18
3. postua, brontzezko domina Lee Seung-hoon  Hego Korea 16 20 7:47.204
4 Joey Mantia  Ameriketako Estatu Batuak 16 10 7:47.206
5 Daniil Aldoshkin  ROC 16 6 7:47.59
6 Ryosuke Tsuchiya  Japonia 16 6 7:58.82
7 Livio Wenger  Suitza 16 4 7:47.86
8 Seitaro Ichinohe  Japonia 16 3 7:48.56
9 Jorrit Bergsma  Herbehereak 16 3 7:50.25
10 Gabriel Odor  Austria 16 2 8:10.46
11 Andrea Giovannini  Italia 16 0 7:47.93
12 Ning Zhongyan  Txina 16 0 7:48.07
13 Jordan Belchos  Kanada 16 0 7:48.14
14 Kristian Ulekleiv  Norvegia 16 0 7:48.52
15 Antoine Gélinas-Beaulieu  Kanada 16 0 8:13.35
16 Sven Kramer  Herbehereak 14 0 7:13.37

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]