Alfons Cervera

Alfons Cervera
	;
Bizitza
Jaiotza	Gestalgar, 1947 (76/77 urte)
Herrialdea	Espainia
Hezkuntza
Hizkuntzak	gaztelania; katalana
Jarduerak
Jarduerak	idazlea
Jasotako sariak	ikusi [[]] (2007) ;
Genero artistikoa	olerkigintza; eleberria
	uv.es…

Alfons Cervera i González (Gestalgar, Valentzia, 1947) idazle espainiarra da. Bere narratiba batez ere Espainiako Gerra Zibilaren eta oroimen historikoaren inguruan garatu egin du.^[1]

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Poeta eta narratzaile valentziarra Gestalgarren jaio zen 1947an. Literatura-ekoizpen oparoa egin du, bai gaztelaniaz, bai katalanez, eta horrek merezitako ospea eman dio.^[2] Era berean, bere jaioterriko balio literarioak eta linguistikoak sustatzeko eta zabaltzeko lan handia egin du, XX. mendearen bigarren erdiko intelektualik garrantzitsuenetakotzat jotzen baita.

Gaztetatik diziplina humanistikoen ikasketara emanda, Alfons Cerverak Magisteritzan Diplomatu gradua lortu zuen eta irakaskuntzaren arloan Valentziako Unibertsitate Literarioko Prentsa Kabineteraino eraman duen ibilbide profesional bikainari hasiera eman zion. Hala ere, ezagunagoa da poesiaren eta fikziozko prosaren generoetan maiz sartu delako, eta ohore eta sari garrantzitsu batzuk ekarri dizkio, hala nola Ciudad de Villajoyosa eleberri saria edo Villa de Alacuás narratiba saria.

Idazle gisa, Alfons Cervera González laurogeiko hamarkadaren hasieran sartu zen Letra espainiar garaikideen panoraman, Ensayos para una iniciación (1981) izeneko eleberria argitaratuz. Opera prima horren ondoren, kalitate literario handiko beste narrazio luze batzuk etorri ziren, hala nola Fragmentos de abril (1985), Nunca conocí un corazón tan solitario (1987), Ciudad oscura (1987), El domador de leones (1989), Nos veremos en París seguramente (1993), El color del crepúsculo (1995) eta Maquis (1997). Eleberri horietan guztietan, kritika espezializatuak idazle valentziarrak pertsonaien profil psikologikoa eraikitzeko orduan duen maisutasun berezia azpimarratu du, baita giro askotarikoenak deskribatzeko duen trebetasuna ere.

Baina Alfons Cervera Gonzálezen fikziozko prosaren nagusitasun hori ez da nobela luzearen esparrura mugatzen, Levanteko idazleak argitaratutako kontakizun-bildumetan ikus daitekeenez. Liburu horien artean, argi propioz nabarmentzen dira De vampiros y otros asuntos amorosos (1984), La mirada de Karenin (1994) eta Els paradisos artificials (1995) izenburu nabarmenak.

Poeta gisa, Alfons Cervera laurogeiko hamarkadaren erdialdean egin zen ezagun, Canción para Chose (Valentzia: Víctor Orenga, 1985) poema-liburuarekin. Laster, egungo lirika valentziarraren leku pribilegiatuan kokatu duten beste bertso-bilduma batzuk gehitu zizkion. Izenburu horien artean, Francia (1986), Hyde Park Blues (1987) eta Sessió continuínua (1989) aipa daitezke.^[3]