Edukira joan

Autoernalketa

Wikipedia, Entziklopedia askea
Autoernalketa.

Autoernalketa[1], ugalketa asexual mota bat da, non gizabanako beraren gameto femeninoak eta maskulinoak gurutzatzen diren organismo hermafroditetan gertatzen dena.

Autoernalketaren abantailak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Autougalketaren abantailen artean ugalketa erraza dago, espezie bat bikote potentzial gutxi dauden eremu batean bizi denean, ugalketa-tasak handituz beste organismo baten mende egon gabe.

Autoernalketaren desabantailak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Desabantailarik handiena odolkidetasunagatiko depresioa da, hau da, zenbait organismo- talderen ugalketa eta biziraupena murriztea da.

Ernalketa gurutzatuaren eta autoernalketaren arteko aldea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ernalketa gurutzatua bi animaliaren nahasketa genetikoa da, aldakortasuna sortuz. Autofekundazioak gameto berdin-berdinak erabiltzen ditu, eta ondorengoak ahulagoak sortzen ditu. Lur-zizarea bezalako animaliek, poliki mugitzen direnek, aldibereko hermafroditismoa erabiltzen dute ugalketa ziurtatzeko, geneak beste batzuekin elkartrukatuz edo bakarrik egonez gero autofekundatuz.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. (Gaztelaniaz) «La fecundación - Carles, Jules: 9788428102377 - IberLibro» www.iberlibro.com (Noiz kontsultatua: 2024-05-27).

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Biologia Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.