Autoernalketa
Autoernalketa[1], ugalketa asexual mota bat da, non gizabanako beraren gameto femeninoak eta maskulinoak gurutzatzen diren organismo hermafroditetan gertatzen dena.
Autoernalketaren abantailak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Autougalketaren abantailen artean ugalketa erraza dago, espezie bat bikote potentzial gutxi dauden eremu batean bizi denean, ugalketa-tasak handituz beste organismo baten mende egon gabe.
Autoernalketaren desabantailak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Desabantailarik handiena odolkidetasunagatiko depresioa da, hau da, zenbait organismo- talderen ugalketa eta biziraupena murriztea da.
Ernalketa gurutzatuaren eta autoernalketaren arteko aldea[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Ernalketa gurutzatua bi animaliaren nahasketa genetikoa da, aldakortasuna sortuz. Autofekundazioak gameto berdin-berdinak erabiltzen ditu, eta ondorengoak ahulagoak sortzen ditu. Lur-zizarea bezalako animaliek, poliki mugitzen direnek, aldibereko hermafroditismoa erabiltzen dute ugalketa ziurtatzeko, geneak beste batzuekin elkartrukatuz edo bakarrik egonez gero autofekundatuz.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ (Gaztelaniaz) «La fecundación - Carles, Jules: 9788428102377 - IberLibro» www.iberlibro.com (Noiz kontsultatua: 2024-05-27).
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. |