Donostiako hiru damatxo

Donostiako hiru damatxo euskal abesti herrikoia da. Abesti honen bertsiorik ezagunena Urko donostiar abeslariak abestutakoa da.

Egilea

Abestiaren egilea ezezaguna da. Jose Arrue ikerlariaren ikerlan baten arabera (“La canción ‘Iru damatxo…’ ¿Quién es su autor?” Euskalerriaren alde, Año XII, nº 220,1922.) Inazio Larramendi (1786-1855) azkoitiarra izan zen doinu berriaren egilea, baina Javier Kaltzakorta ikertzaileak, abestiaren neurkera zaharra, Euskal Herrian zehar hartu duen hedadura eta aldaerak kontuan harturik, lehenago ere (beste doinu batekin) abestuko zela pentsatzen du.

Hitzak

Donostiako hiru damatxo Errenderian dendari. (Bis) Josten ere badakite, baina ardoa edaten hobeki. Eta kriskitin, kraskitin, arrosa krabelin, ardoa edaten hobeki. Donostiako Gaztelupeko sagardoaren goxua. (Bis) Hantxen edaten ari nintzala hautsi zitzaidan basua. Eta kriskitin, kraskitin, arrosa krabelin, basua kristalezkua.

Donostiako neskatxatxoak kalera nahi dutenean: (Bis) Ama piperrikez dago eta banoa salto batean. Eta kriskitin, kraskitin, arrosa krabelin, banoa salto batean. Arrosatxoak bost hosto ditu, krabelintxoak hamabi, (Bis) Mari Josepa nahi duen horrek eska bihotza amari. Eta kriskitin, kraskitin, arrosa krabelin, eska bihotza amari.

Donostiako hiru damatxo hirurak gona gorriak. (Bis) Sartutzen dira tabernara ta irtetzen dira hordiak eta kriskitin, kraskitin arrosa krabelin, irtetzen dira hordiak. Donostiako hiru damatxo ein omen dute apustu. (Bis) Zeinek ardo gehiago edanda, zein gutxiago mozkortu. Eta kriskitin, kraskitin, arrosa krabelin, zein gutxiago mozkortu.

Kanpo loturak

• Urko abeslariaren Donostiako hiru damatxo abestia entzungai. Youtube.com