Zenotafio
Zenotafio bat, hutsik dagoen hilobia da edota pertsona edo talde baten omenez eraikitakoa, eraikin sinbolikoa alegia.
Herri agintari nagusiak atzerrira bidaiatzen dutenean eta zenotafio batean, esaterako Soldadu ezezagunaren hilobia-n, lore sorta bat uzteko usadioa, XX. mendeko II. Mundu Gerra ostean sortutako ohitura berria da.
Iturria[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Zenotafio hitza grezierazko κενός, kenos, hitzetik da eratorria eta bere esanahia "hutsik" da; τάφος, taphos, ordea, "hilobia" esan nahi du.
Greziar cenotaphion, latinez monumetum, gorpurik gabeko hilobia zen, hildako ospetsu baten gorpua gudu baten ostean aurkitzen ez zutenean, itsasoan hondorapen batean itotzen zenean edo gorpua urruti zegoenean, haren omenez eraikitako monumentua hain zuzen ere.
Beste alde batetik, paganoen sinesmenen arabera, zenotafioek badute beste helburu bat: hildako eta lurperatuak izan ez zirenen itzalak mende batean zehar noraezean ibili behar ez izatea. Hala bada, zenotafioak egitean, hildakoaren arima hiru alditan aldarrikatzen zuten, hilobi haren jabetza har zezan.
Zenotafioak eraikitzen ziren tokiak ez ziren sakratuak beste hilobi batzuen aldera. Andromakak bere senarra Hektorri eraikitako zenotafioa, Virgiliok hilobi eredua izendatzen du, hots, tumulum inane.[1]
