Bihurgailu analogiko/digital

Wikipedia, Entziklopedia askea

Bihurgailu/analogiko digitalaingelesez: analog-to-digital converter, ADC, A/D, A to D)—, neurri fisiko jarraitu bat -normalean tentsioa- neurriaren anplitudea irudikatzen duen zenbaki digital baten bihurtzen duen gailu bat da. Aurkako funtzioa Bihurgailu digital/analogikoak egiten du.

Bihurgailu analogiko digital komertzialak orokorrean zirkuitu integratu formatuarekin saltzen dira.

Kontzeptuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

3 biteko -8 balio- analogiko-digital bihurgailu baten kodetze eskema
  • Bihurgailuaren erresoluzioak, sarrera balio analogiko tarte baterako bihurgailuak sortu ditzakeen irteera balio diskretuen kopuruaren berri ematen du. Adibidez, 8 biteko erresoluzioa duen bihurgailu batek 28=256 irteerako balio desberdin sortu ditzake.
  • Lagin bat une batetan egiten den bihurketa bat da.
  • Laginketa abiadura -Sampling rate-, denboran jarraia den seinale analogiko baten lagin hartzearen frekuentzia da. Adibidez, 48 KHzeko laginketa abiadura duen bihurgailu batek segunduko 48.000 lagin hartzen ditu.

Erabilpenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Musika grabazioetan
  • Seinale-prozesaketa digitalean
  • Instrumentazio zientifikoan

Ikur elektronikoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]


Zirriborro Artikulu hau zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.