Dianaren tenplua (Nîmes)

Dianaren tenplua (Nîmes)
	Monumentu historikoa
	Jardins de la Fontaine
	Irudi gehiago
Kokapena
Estatu burujabe	Frantzia
Frantziaren banaketa administratiboa	Metropolitar Frantzia
Eskualdea	Okzitania
Departamendua	Gard
Barruti	Nîmeseko barrutia
Frantziako udalerri	Nimes
Koordenatuak	43°50′19″N 4°21′00″E / 43.8385°N 4.34994°E
Historia eta erabilera
Jabea	Nîmesko Udala
Arkitektura
Estiloa	erromatar arkitektura
Ondarea
Mérimée ID	PA00103124
Kontaktua
Helbidea	Quai de la Fontaine, rue de la Tour-Magne, quai Georges-Clemenceau eta place Guillaume-Apollinaire

Dianaren tenplua Nîmesko I. mendeko eraikin erromatarra da, Oktavio Augustoren enperadoren garaian eraikia. La Fontaine iturburutik hurbil dago, eta haren inguruan Augusteum bat zegoen, enperadorearen eta haren familiaren gurtzari eskainitako santutegia, ninfeo batean oinarritua.

Erabilera eta historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bere oinplanoa, basilika baten antzekoa, tenplua izatearen teoriaren aurka doa, eta ez dago ebidentzia arkeologikorik edo literariorik Dianari eskainia ote den argitzeko^[1]^[2]. Aldiz, eraikina liburutegi bat izan zitekeen. Fatxada berreraiki egin zuten II. mendean, eta Erdi Aroan monasterio bat egon zen, biziraupena ziurtatuz. Haren hormetako batean, "Bizitzaren lorea"-ren diseinu berezi baten behe-erliebea dago^[3].

1745ean induskatu zuten La Fontaineko lorategia sortzeko lanetan. Hubert Robertek eta XVIII mendeko beste pintore batzuek margotu zuten, eta monumentu historiko bihurtu zen 1840an^[4]. Orain La Fontaineko lorategietatik sar daiteke.

Egitura[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Sabaiaren eraketa ez da ohikoa, hainbat kanoi-ganga lodiz egindako zenbait areto baititu. Ganga horiek kontu handiz ebakitako harlanduak erabiltzen dituzte, goiko solairu bat eusten dutenak.

Hasieran, eraikinaren albo banatan eranskinak zeuden. Fatxada nagusia hiru arku handik zeharkatzen dute.

Hondarrak, batez ere, ganga-formako gela bat da, 14.5 x 9,5 m-koa, eta albo banatan bi eskailera falta diren eraikin atxikietarako. Iparraldeko paretak bost nitxo angeluzuzen ditu, eta horien gainean frontoi alterno triangeluarrak eta erdizirkularrak daude. Nitxo bakoitzaren artean ordena konposatuko zutabe bat zegoen. Beste hiru gelek teilatuak dituzte, kasetoi landuekin apainduak.

1745eko indusketetan, garai bateko opus sectile zorua aurkitu zuten, marmol-forma ederrak zituena, argamasaren laguntzaz.