Disko-jogailu
| Disko-jogailu | |
|---|---|
phonograph record player (en)  eta musika tresna | |
 | |
Disko-jogailua[1] binilozko diskoak irakurri eta entzuteko erabiltzen den tresna da. Funtzionamenduaren oinarriak elektromagnetiko-analogikoak dira, fonografo eta gramofonoaren eta kasuetan ez bezala. Izan ere, disko-jogailua diskoak baliatzen dituen fonografo elektrikoa dela esan daiteke.
1920ko hamarkadan asmatu zen, diskoak elektrikoki erreproduzitzeko asmoak akuilaturik. Helburua ordura arteko soinu kalitatea hobetzea eta grabatze-euskarria iraunkorragoa egitea zen. Arrakasta handia izan zuen, lehenik kaseteek eta gerora disko konpaktuek ordeztu zuten arte, 1980ko hamarkadan.
Historia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Disko-jogailuaren oinarriak fonografoan leudeke. Fonografoa zilindro batean inskribaturiko lerroak soinu bihurtzen ziten tresna mekaniko bat zen, gerora zilindroaren ordez disko bat erabiltzen hasi zirelarik gramofono delakoa eman zuena. Fonografoa 1877an patentatu zuen Edisonek, eta honi hainbat hobekuntza egin zizkion Alexander Graham Bellek 1880an. Gramofonoa berriz 1887an patentatu zuen Berlinerrek. Disko-jogailua ez zen 1925 urtera arte asmatu, ordura arte teknologia ez baitzen aski garatua arlo elektroteknikoan.
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ Euskalterm: [Hipermerkatuetako Produktuak Hiztegia] [2009]
Kanpo estekak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q17591720
Multimedia: Record players / Q17591720