Errekoletoen komentua (Tafalla)

Errekoletoen komentua
	Irudi gehiago
Kokapena
Herrialdea	Euskal Herria
Probintzia	Nafarroa Garaia
Udalerria	Tafalla
Koordenatuak	42°31′33″N 1°40′33″W / 42.52572°N 1.67597°W
Ondarea

Errekoletoen komentua Nafarroa Garaiko Erdialdea eskualdeko Tafalla udalerrian kokatutako XVII. mendeko kristiau komentu bat da.

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1667. urtean fundatu zen Maria Turrillos Hebra Mencoen anderearen testamentu-xedapen bidez, bere jauregitik gertu dagoen orube batean, eta arku monumental batek komunikatzen du.

Eraikina[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Elizak komentu barrokoko ereduak jarraitzen ditu. Oinplanoa gurutze latindarrekoa da, habearte bakarra du, hiru atal eta gurutzadura zabala, besoetakoa eta burualde zuzenekoa, eta goi-korua oinaldean. Estaldura-sistemak kanoi-gangak ditu, lunetodun gangak zenbait atalen gainean, eta petxinen gaineko kupula gurutzaduran. Kanpoaldeak laukizuzen handi bat osatzen du, baina ez ditu gurutzearen besoak oinplanoan islatzen, baina bai altxaeran. Oso aipagarria da fatxada, eredu vignoleskoetatik gertu dagoena. Teloi motakoa da eta elizaren beraren neurriak gainditzen ditu, tenpluaren alboko gelak hartuz. Multzoak bi gorputz ditu; behekoa, bitan banatua, hiru kaletan egituratzen da, ordena erraldoiko pilastren bidez, non mentsula lauak dituen erlaitz irten bat dagoen. Alboko kaleetan bao dintelduak daude; erdiko hormatalak, berriz, zabalera bikoitza du, eta zirkuluerdiko hiru arku ditu pilareen gainean. Erdiko arkuaren gainean, horma-hobi bat dago pilastren artean, eta erremateko plakaren orbel berarekin apaindutako alboetako bolutak dituen frontoi kurbatua du. Bi ezkutu ditu alboetan. Erlaitz baten gainean, bigarren gorputza altxatzen da. Haren erdian, bao angeluzuzen bat irekitzen da. Bao horren amaieran, frontoi triangeluarra dago, okulu batez zulatuta. Bi boluta handi, hegal gisa, alboetan jartzen dira.

Tenpluaren barruan, Ebanjelioaren aldeko gurutzaduraren muturreko hormari atxikita, fundatzaileen hilobia dago. Bertan, Errenazimenduko arkeolioaren eredua interpretatzen da, hizkera barrokoa erabiliz. Hilobitik gertu dago erretaula nagusia, La Olivako Monasteriotik datorrena, komentuko harribitxia dena, eta, aldi berean, manierismoaren obra garrantzitsuenetako bat Nafarroan. Bere margolana Bruselako Rolan de Mois eta Pablo Schepers artisten obra dokumentatua da, 1571n Espainian Villahermosako dukea sartu zuten artistena. Bere arkitektura-traza monumentala eta liraina da aldi berean; bere mazonerian, tailan eta irudigintzan, Joan Arrigarte eskultore aragoiarrak lan egin zuen 1574an. Erdiko kaleak kaxa zuzena du, eta muturrekoek erdi-puntuko arkuak. Kalbarioak errematatutako teilatupe batek amaitzen du multzoa. Sagrarioa geroagokoa da (1600) eta Joan Berroetari zor zaio. Hala ere, erretaularen gauzarik nabarmenena taula gaineko pintura da, manierismo heldu baten ezaugarria, non Rolan de Moisek eta Pablo Schepersek Florentziako eta Erromako manierismoaren ezaugarri jakin batzuk garaiko Veneziako eskolako beste batzuekin harmonizatzen dituzten. Hori, batez ere, gorputzeko hiru pintura handietan hautematen da, kalitate bikainekoak eta kolore bikainekoak, atikoko taulekin kontrastatzen dutenak, teknika traketsagokoak. Erdiko konposizioa, Ama Birjinaren Jasokundea, Santa Maria del Frariko Tizianora hurbiltzen ari da, nahiz eta Tafallakoan apostoluren baten kontortsio bortitzek beste eragin batzuez hitz egiten duten. Birjina aingeru eta aingeruen hodei baten artean igotzen da, apostoluek, koadroaren behealdea hartzen dutenak, gertakaria ikusten duten bitartean. Oso landuak dira, halaber, La Epifania eta Pizkundeko alboko taulak. Lehenengoa Moisek errepikatuko du Zaragozako Museoko eta Fiteroko erretaulako gai bereko pinturetan. Teilatupearen koadroek, Andre Mariaren Koronazioa erdiko obaloan eta San Bernardo eta San Benito alboetan dauden paisaia-hondoaren gainean belaunikatuta, aurrekoa baino estilo lehorragoa dute, eta Pablo Schepers eta beste kolaboratzaile batzuei egozten zaizkie.

Epistolaren aldean San Migel eta Doloretako erretaulak daude, XIX. mendeko lanak, garai hartako estetika neoklasikoan eginak. Urregintzari dagokionez, komentuak XVII. eta XVIII. mendeetako pieza interesgarri batzuk ditu. XVII. mendeko bi nabarmengarri nabarmentzen dira: lehenak anana lodi itxurako korapilo bitxi bat du, Europa erdialdeko ereduak gogorarazten dituena. Bigarrena Donostiako komentutik dator, inskripzioak dioenez, eta obalo-oinarria eta helduleku-pitxer batek eusten dion madari-korapiloa ditu, eredu baxenazentistetako berezkoa. Eguzkitako gizona kerubin baten gainean dago. Hainbat artelan, hala pinturakoak nola eskulturakoak edo arte dotoreetakoak, komentuko gela ugarietan sakabanatuta daude. Azpimarratzekoa da Jesus Haurraren tailu multzo interesgarri bat, horien artean XVII. mendeko hiru aurpegi fin dituztenak. Haietako batek zurezko begiak ditu, karnazio zuria eta urre koloreko kizkurrak; eskuineko bedeinkapenarekin eta ezkerreko eskuan munduko bolari eusten dio. Oilodun eta helduleku manieristazko idulki batek laguntzen dio. Azterketa anatomiko aurreratuena eta aurpegien leuntasun handiena dela-eta, XVIII. mendean sailkatu behar direnak ugariagoak dira.