Eskaldo

Wikipedia, Entziklopedia askea
Bersi Skáldtorfuson erregearen preso poesiak asmatzen. Christian Krohg-en marrazkia.

Eskaldoak, Erdi Aroan zehar, eskandinaviar erregeen gorteko olerkari-gerlari bikingoak dira. Erregeak zerbitzatzen zituzten, draparrak bezalako lan poetikoetan laudoriotuz, nagusiki, euren eskuzabaltasuna edo guduren batean erakutsi zuten heroitza nabarmentzeko funtzioa zutenak. Euren lanek, olerkaritza eskaldikoa deritzona osatzen dute, hauen ezaugarriak, hitz neurtu aliteratiboak eta irudi erretorikoak direlarik, azken hauetako bat, kenningarra. Eskaldo ospetsuak sagetako protagonista dira, Egill Skallagrímsson kasu, bere izeneko sagakoa.[1]

Eskaldo ospetsuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

800 urtetik 1200 urtera 300 baino eskaldo gehiago ezagutzen dira, gehienak Skáldataln jasota.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. .

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]