Edukira joan

Inés de Guevara

Wikipedia, Entziklopedia askea
Inés de Guevara
Bizitza
Herrialdea Gaztelako Koroa
Heriotza1265
Hobiratze lekuaChurch of Santa María la Blanca (en) Itzuli
Familia
Ezkontidea(k)Filipe Gaztelakoa
LeinuaGuevara
Jarduerak

Ines de Guevara ( ? – 1265) Gaztelako dama eta infanta izan zen, Filipe Gaztelako infantearekin ezkontzeagatik, Fernando III.a Gaztelako erregearen eta Beatriz Suabiako erreginaren semea.[1]

Eta esan beharra dago, aurreko hamarkadetan, zenbait jakintsuk oker identifikatu zutela aipatutako infantearen bigarren emaztea, Ines Rodriguez Gironekin nahastu baitzuten. Horren aita Rodrigo González Girón zen, Frechilla eta Autillo de Camposeko jaun eta Fernando III Santuaren maiordomo nagusia. Ama, bigarren emaztea zen , Teresa Lopez de Haro.[2]

Bere jaiotze data eta filiazio zehatza ez dira ezagutzen, baina dokumentatuta dago Gaztelako Filipe infantea rekin ezkondu zela, bere lehen emaztea, Kristina Norvegiako printzesa, hil ostean, Ines izeneko dama batekin, Guevara eta Girón-Cisnerosen leinukoa zen.[3] [oh 1][oh 2]

Inés de Guevara 1265ean hil zen,[4] eta hura hil zenean, Felipe infantea berriz ezkondu zen, hirugarren eta azken aldiz, Leonor Rodríguez de Castrorekin, Rodrigo Fernández de Castroren alaba, zeinari Jaime de Salazar Achak Guerau Rodrigo de Castro deitzen zion, eta Cigales, Mucientes eta Santa Olallako jauna zena, eta Guerau IV de Cabrera. Aitaren aldeko aitona-amonak Elo Pérez de Castroren eta Leonor González de Lara izan ziren.

Inés de Guevararen hilobia. (Sirgako Villalcázarko Andre Maria Zuriaren eliza).

Sirgako Villalcázarko Andre Maria Zuriaren elizan hilobiratu zuten, Tenpluaren Ordenari lotua, eta eliza berean lurperatu zuten Felipe Gaztelakoa infante eta senarra. Bien gorpuzkiak tenpluko koruan kokatutako hilobi banatan zeuden, nahiz eta gero biak Santiago kaperara eraman zituzten.

Ines de Guevararen hilobia bere senarraren gorpuzkiak dituena baino txikiagoa da. Estiloak erakusten du biak garai berean egin zituztela. Hilobiak ez du eskultura lanik, ez buruan ez oinetan, alboetan baino ez ditu eskulturak. Hilobiaren estalkiaren gainean, hildakoa irudikatzen duen estatua etzana dago. Inesen burua hiru kuxinen gainean dago, bere senarrarena bezalaxe.

  1. Villalcázar de Sirga-ko damaren hilobia apaintzen duten armarriei esker jakin ahal izan da Guevara eta Giron-Cisneros familietakoa zela, azken hauek garai hartan Villasirga-ko jaunak zirelarik. Cfr. (0 URLa). (1998), 436. or.
  2. Faustino Menéndez Pidal de Navascués heraldistak adierazi zuen Clemente IV.a aita santuak 1265ean Felipe infantea Leonor Rodríguez de Castrorekin ezkontzeko eman zuen lekukotasunean, zeina infantearen hirugarren emaztea izan baitzen, espresuki aipatzen dela bigarren emaztearen bataio-izena Ines izan zela: «Lionari Roderici, uxori ejus indulget quod tertio et quarto consanguinitatis gradu quo se ad invicem attinent (quia quondam Agnes, uxor illius, et Lionor in tertio, ex uno latere, et alias in quarto duplicis consanguinitatis gradu ad invicem distabat)». Eta Rodrigo Jiménez de Rada artzapezpikuaren Historia Gothikoaren interpolazio batean, zeina Toledoko katedraleko kodize ziztrin batean baitago, honako hau esaten da: «Don Philipe honek, ondoren, klerjcia lexatu zuen, eta Nuruegako erregearen emazte Christina andrearekin ezkondu zen. Et este don Philipe ouo después otra mugier que fue el linage de don Ladrón de Nauarra. Et don Phelipe et esta mugier postremera jazen soterrados en Sancta Maria de Villa Sirga, çerca la villa de Carrión». Eta Menendez Pidal de Navascuesek argitu zuen pasartean aipatzen den «don Ladrón de Navarra»-ren leinua Guevarakoa dela. Cfr. Menéndez Pidal de Navascués (2011), or. 135-136.

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Arco y Garay, Ricardo del (1954). Sepulcros de la Casa Real de Castilla. Madrid: Instituto Jerónimo Zurita. CSIC. OCLC 11366237. 
  • —— (2019). Albores de una dinastía: la vida y los tiempos del infante Manuel de Castilla (1234-1283). Serie I - Estudios; 245 (1. edizioa). Albacete: Instituto de Estudios Albacetenses “Don Juan Manuel” y Excma. Diputación de Albacete. ISBN 978-84-948930-7-0
  • Mañueco Villalobos, Manuel; Zurita Nieto, José; (1920b). Sociedad de estudios históricos castellanos, ed. Documentos de la Iglesia Colegial de Santa María la Mayor de Valladolid. Siglo XIII (1281-1300). Tomo III (1. edizioa). Valladolid: Imprenta Castellana. OCLC 769283517.
  • Menéndez Pidal de Navascués, Faustino (2011). Heráldica de la Casa Real de León y de Castilla (siglos XII-XVI). Con la colaboración de la Real Asociación de Hidalgos de España (1. edizioa). Navarra: Ediciones Hidalguía. ISBN 978-84-939313-0-8
  • —— (2018). Los sellos en nuestra historia (1. edizioa). Madrid: Boletín Oficial del Estado y Real Academia de la Historia. ISBN 978-84-340-2468-7
  • Salazar y Acha, Jaime de (2021). Real Academia de la Historia y Agencia Estatal Boletín Oficial del Estado, ed. Las dinastías reales de España en la Edad Media (1. edizioa). Madrid: Imprenta Nacional de la Agencia Estatal Boletín Oficial del Estado. ISBN 978-84-340-2781-7

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]