Iparraldeko eta hegoaldeko dinastiak

Wikipedia, Entziklopedia askea
Iparraldeko eta hegoaldeko dinastiak
南北朝
420 – 589
Monarkia
Southern and Northern Dynasties 440 CE.png
440. urte inguruko egoera
Geografia
Kultura
Hizkuntza(k)Txinera klasiko
ErlijioaTaoismo, Konfuzianismo, Txinatar erlijioa
Historia
Aurrekoa
Flag of None.svgJin dinastia
Ondorengoa
Sui dinastiaFlag of None.svg

Txinako historiografian, iparraldeko eta hegoaldeko dinastiak (txinera tradizionalez: 南北朝; pinyinez: Nánběicháo; Wade–Giles: Nan2pei3ch'ao2) Jin dinastiaren ondorengoa izan zen eta Sui dinastiaren aurrekaria. Garai hau batzuetan sei dinastien (220-589) azken arotzat hartzen dute.[1] Gerra zibil eta kaos politikoa nagusitu ziren arren, arteek eta teknologiak gora egin zuten. Gainera, sinizazioa eta budismoa iparraldetik eta hegoaldetik zabaldu ziren.

Dinastien zerrenda[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Iparraldeko dinastiak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hegoaldeko dinastiak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Gascoigne, Bamber. (2003). The dynasties of China : a history. (1. argitaraldia) New York: Carroll & Graf Publishers ISBN 978-0786712199..

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]