Isohieta

Wikipedia, Entziklopedia askea
Antofagasta Eskualdearen mapa, eroritako uraren mm-ko isohietak erakusten dituena. Mendebaldean Ozeano Barea dago, erdialdean Atacama basamortua eta ekialdean Atacamako puna, Andeetako mendilerroan, prezipitazioarekin, batez ere goi-ordokiko neguan. Eskuineko "udare" handia Atacamako gatzagari dagokio, 25 mm/urte-ko isohietaz inguratuta dagoena. Udarearen erdian dagoen "25" zenbakia, kasualitatez, Txileko arroaren inbentarioko elementuaren zenbakia da.

Isohieta kontuan hartutako denbora-unitatean prezipitazio bera duten plano kartografikoko puntuak batzen dituen isolinea da. Horrela, eremu bererako, plano ugari diseina daitezke isohietekin; adibide gisa, urtarrileko, otsaileko eta abarretako epe luzeko batez besteko prezipitazioaren isohietak edo hileko prezipitazioen isohietak. ss dd ff gg hh jj kk

Prezipitazio-kurba[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Isohieta meteorologiaren arloan erabiltzen da urteko batez besteko prezipitazioen adierazle bera duten lurreko puntuak maila kartografikoan irudikatzeko aukera ematen duen kurba izendatzeko. Isolinea da, plano kartografiko batean, urte batean edo baita beste denbora-tarte batean prezipitazio bera erregistratzen den puntu guztiak lotzen dituena.

Ikus, gainera: «isolinea»

Erreferentzia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]