Isoxazol
| Isoxazol | |
|---|---|
 | |
| Formula kimikoa | C3H3NO |
| SMILES kanonikoa | 2D eredua |
| MolView | 3D eredua |
| Konposizioa | karbono, Nitrogeno, oxigeno eta hidrogeno |
| Mota | isoxazole (en)  eta oxazole (en) |
| Ezaugarriak | |
| Azidotasuna (pKa) | −3,01 |
| Irakite-puntua | 95 ℃ |
| Masa molekularra | 69,021 Da |
| Identifikatzaileak | |
| InChlKey | CTAPFRYPJLPFDF-UHFFFAOYSA-N |
| CAS zenbakia | 288-14-2 |
| ChemSpider | 8897 |
| PubChem | 9254 |
| Reaxys | 103773 |
| Gmelin | 35595 |
| ChEBI | 1041679 |
| ChEMBL | CHEMBL13257 |
| EC zenbakia | 206-018-7 |
| ECHA | 100.005.472 |
| Human Metabolome Database | HMDB0253711 |
| KNApSAcK | C00061273 |
| UNII | 00SRW0M6PW |
Isoxazola edo 1,2-oxazola konposatu organiko heteroziliko aromtikoa da, C3H3NO formula duena, azolen klasekoa. Isomoero bat du, oxazola. Likido marroixka da. Sukoia eta korrosiboa da[1].
Halaber isoxaxol esaten zaie deribatu ordezkatuei esaten zaio. Isoxazolaren erradikalari isoxazolilo esaten zaio.
Isoxazol-eraztunak produktu naturaletan aurki daitezke hala nola azido ibotenikoan eta muszimolean, bi-biak kuleto faltsuaren eragin psicotropikoen erantzuleak.
Hainbat botika eta herbizida isoxazolaren deribatuak dira[2][3].
Sintesia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Isoxazola lehen aldiz 1903an sintetizatu zen. Ludwig Claisenek propinala hidroxilaminarekin erreakzionarazi zuen[4].
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ (Ingelesez) PubChem. «Isoxazoles» pubchem.ncbi.nlm.nih.gov (kontsulta data: 2025-01-26).
- ↑ (Ingelesez) Zhu, Jie; Mo, Jun; Lin, Hong-zhi; Chen, Yao; Sun, Hao-peng. (2018-07-23). «The recent progress of isoxazole in medicinal chemistry» Bioorganic & Medicinal Chemistry 26 (12): 3065–3075. doi:. ISSN 0968-0896. (kontsulta data: 2022-11-20).
- ↑ (Ingelesez) Lamberth, Clemens. (2018-09). «Oxazole and Isoxazole Chemistry in Crop Protection: Oxazole and Isoxazole Chemistry in Crop Protection» Journal of Heterocyclic Chemistry 55 (9): 2035–2045. doi:. (kontsulta data: 2022-11-20).
- ↑ (Ingelesez) Claisen, L.. (1903). «Zur Kenntniss des Propargylaldehyds und des Phenylpropargylaldehyds» Berichte der deutschen chemischen Gesellschaft 36 (3): 3664–3673. doi:. ISSN 1099-0682. (kontsulta data: 2025-01-26).
