Katearen erregela

Wikipedia, Entziklopedia askea

Katearen erregela edo katearen araua, bi funtzioren konposizioaren deribatua lortzeko formula da. Kalkulu aljebraikoan deribatuen kalkulua egiteko erabilgarria da, funtzio konposatuak daudenean.

Arauaren deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Intuitiboki, y aldagaia badugu, eta bigarren u aldagai baten menpe badago (y=f(u)), aldi berean hirugarren aldagai x baten menpe dagoena (u=g(x)); y-ren x-rekiko aldaketa-tasa kalkula daiteke, y-ren u-rekiko aldaketa tasa eta u-ren x-rekiko aldaketa-tasaren biderkadura eginez.

Deskribapen aljebraikoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Termino aljebraikoetan, katearen erregeak (aldagai bakarreko funtzioetarako) honakoa adierazten du: deribagarria baldin bada aldagaiarekiko eta funtzioa deribagarria bada aldagaiarekiko, orduan funtzio konposatua deribagarria da aldagaiarekiko. Deribatuaren kalkulua honela egin daiteke:

Leibniz notazioa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bestela, Leibniz notazioan, katearen araua honela adieraz daiteke:

non adierazpenak dio deribatu hori egitean g funtzioa f-ren araberako aldagai askea balitz bezala aztertzen dela.

Goi ordenako deribatuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Faà di Bruno formulek katearen araua goi mailako deribatuetara orokortzen dute. Hauetako batzuk hauek dira:

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]