Kristoren Odola
Kristoren Odola, kristau teologian, deboziozko objektua da, eta bi kontzepturi aplikatzen ahal zaio: batetik, Jesusek gurutzean isuritako odola bera izan daiteke, eta hura ustez gorde izan duten erlikiak gorde izan dira tradizioan; eta, bestetik, eukaristian presente dagoen odol sakramentala. Kristautasunaren adar batzuek Kristok gurutzean isuri zuen odol bera dela uste dute.
Eliza Katolikoak " transubstantziazio" terminoa erabiltzen du ogiaren eta ardoaren aldaketa Kristoren gorputzean eta odolean deskribatzeko, egiazki gertatzen den fenomenoa dela dio ortodoxia katolikoak.
Ikonografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kristoren Odolaren agerpen ikonografikoak ugariak dira tradizio kristauan, esate baterako Bizitzaren Iturriaren sinboloa[1] eta Jesus haurrari lotutako odolaren sinbolismoak[2].
-
Kristoren odolaren erlikia, Santa Maria della Scallan, Sienan. -
Alessandro Alloriren margoa, Kristoren pasioaren sinboloak. -
Bizitzaren Iturriaren margo bat, Mexiko, 19. mendea. -
Jesus haurtxoak eusten dion kardantxiloan, marka gorria isuriko duen odolaren sinboloa da.
_-_Santa_Maria_della_Scalla_-_Siena_2016_(4).jpg)
,_or_Las_Cinco_Personas_(The_Five_Persons)_-_Google_Art_Project.jpg)
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Dictionary of the Middle Ages. ISBN 0-684-19073-7. PMC 8474388. (Noiz kontsultatua: 2020-08-28).
- ↑ (Ingelesez) «The goldfinch: symbol of salvation yet thrice-cursed, ‘enjailed in pitiless wire’» That's How The Light Gets In 2013-10-19 (Noiz kontsultatua: 2020-08-28).