Lankide:Humd2223C/Proba orria/Elikadurarako eskubidea
El derecho a la alimentación[aldatu | aldatu iturburu kodea]
El derecho a la alimentación es un derecho humano que protege el derecho de las personas a alimentarse con dignidad, lo que implica que haya suficientes alimentos disponibles, que las personas tengan los medios para acceder a ellos y que satisfagan adecuadamente las necesidades dietéticas de las personas. El derecho a la alimentación protege el derecho de todos los seres humanos a no padecer hambre, inseguridad alimentaria ni malnutrición.[1] El derecho a la alimentación no implica que los gobiernos tengan la obligación de entregar alimentos gratis a todos los que los deseen, ni el derecho a ser alimentados. Sin embargo, si las personas se ven privadas del acceso a los alimentos por razones que escapan a su control, por ejemplo, porque están detenidas, en tiempos de guerra o después de desastres naturales, el derecho requiere que el gobierno proporcione alimentos directamente[2].
El derecho se deriva del Pacto Internacional de Derechos Económicos, Sociales y Culturales[3] que contaba con la suscripción de 170 Estados partes en abril de 2020[4]. Los Estados que firman el pacto acuerdan tomar medidas hasta el máximo de sus recursos disponibles para lograr progresivamente la plena realización del derecho a una alimentación adecuada, tanto a nivel nacional como internacional[1][5]. En un total de 106 países, el derecho a la alimentación es aplicable a través de arreglos constitucionales de diversas formas o mediante la aplicabilidad directa en la ley de varios tratados internacionales en los que se protege el derecho a la alimentación[3].
Elikadurarako eskubidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Elikadurarako eskubidea giza eskubidea da, pertsonek duintasunez elikatzeko duten eskubidea babesten duena. Horrek esan nahi du nahikoa elikagai daudela eskura, pertsonek horiek eskuratzeko bitartekoak dituztela eta pertsonen behar dietetikoak egoki asetzen dituztela[1]. Elikadurarako eskubideak gizaki guztiek goserik, elikadura-segurtasunik eza eta malnutriziorik ez izateko duten eskubidea babesten du. Elikatzeko eskubideak ez du esan nahi gobernuek elikagaiak doan eman behar dizkietenik nahi duten guztiei, ezta elikatzeko eskubidea ere[2].
Hala ere, pertsonek ez badute jakiak eskuratzeko eskubiderik beren kontroletik kanpo dauden arrazoiengatik, adibidez, gerra-garaian edo hondamendi naturalen ondoren atxilotuta daudelako, zuzenbideak eskatzen du gobernuak elikagaiak zuzenean ematea.
Eskubide hori Eskubide Ekonomiko, Sozial eta Kulturalen Nazioarteko Itunetik eratorria da[3]. Itun horrek 170 estatu alderdik sinatu zuten 2020ko apirilean[4]. Ituna sinatu duten estatuek eskura dituzten baliabideak ahalik eta gehien erabiltzea erabaki dute, elikadura egokirako eskubidea arian-arian gauzatzeko, bai nazioan, bai nazioartean[1]. Guztira 106 herrialdetan, elikatzeko eskubidea hainbat eratako moldaketa konstituzionalen bidez aplika daiteke, edo, bestela, nazioarteko hainbat itunen bidez zuzenean aplika daiteke; hitzarmen horietan, elikatzeko eskubidea babesten da[3].
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ a b c d Ziegler, Jean. (2012). Right to Food. Website of the former Special Rapporteu. .
- ↑ a b Special Rapporteur on the Right to Food. Website of the United Nations.
- ↑ a b c d Knuth, Lidija. (2011). Constitutional and Legal Protection of the Right to Food around the World. Food and Agriculture Organization of the United Nations.
- ↑ a b United Nations Treaty Collection. , International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights, United Nations.
- ↑ Ahluwalia, Pooja. (2004). The Implementation of the Right to Food at the National Level: A Critical Examination of the Indian Campaign on the Right to Food as an Effective Operationalization of Article 11 of ICESCR. NYU School of Law.