Lankide:Joxan Garaialde/Waveguide
Sarrera[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Telekomunikazio-sistema batzuek uhin elektromagnetikoen hedapena erabiltzen dute espazio librean; hala ere, uhin horiek kable edo gidetan mugatuz, informazioa ere transmititu daiteke. SHFn, mikrouhinak aurkitzen diren maiztasun-bandak, transmisio-lineek eta kable ardazkideek atenuazio oso handiak izaten dituzte; horregatik, galera handiak izaten dituzte haietan zehar ibiltzen den maiztasun handiko tentsio eta korronteak, eragotziz mikrouhina bere helmugara potentzia maila egokiarekin iristea daraman informazioa akatsik gabe atera ahal izateko.
Transmisio-lineatik (adibidez, koaxialean) igarotzen dena maiztasun handiko edo oso handiko tentsio eta korrontea den bitartean, uhin-gidarien bidez bidaiatzen duena eremu elektromagnetiko bat da, zeinaren uhin-luzera mikrouhinen ordenan dagoen.
Uhin-gidaren bidezko seinaleen transmisioak energia xahutzea murrizten du; horregatik, mikrouhin izeneko maiztasunetan erabiltzen dira maiztasun baxuko transmisio-lineen helburu berberarekin, maiztasun handiko seinaleak maneiatzeko atenuazio txikia baitago.
Izen hori sekzio angeluzuzeneko, zirkularreko edo eliptikoko materialez egindako hodiak izendatzeko erabiltzen da, zeinetan energia elektromagnetikoa nagusiki gidan zehar gidatu eta bere ertzetan mugatu behar den. Hodiaren pareta eroaleek uhina barnealdera mugatzen dute islapen bidez, gainazalean Snell-en legea dela eta, non hodia hutsik egon edo dielektriko batez beteta egon daitekeen. Dielektrikoak euskarri mekanikoa ematen dio hodiari (hormak meheak izan daitezke), baina hedapen-abiadura murrizten du.
Gidetan, eremu elektrikoak eta eremu magnetikoak barnean dagoen espazioan itxita daude; era horretan, ez dago erradiazioen ondoriozko potentzia-galerarik, eta, dielektrikoan, galerak oso txikiak dira, normalean airea izaten delako. Sistema horrek, eremuan, beste objektu batzuek interferentziak sortzea saihesten du, transmisio sistema irekietan gertatzen zenaren kontra.