Edukira joan

Mélodie Nakachian

Wikipedia, Entziklopedia askea
Mélodie Nakachian
Bizitza
JaiotzaLas Vegas1982ko urtarrilaren 4a (42 urte)
Herrialdea Ameriketako Estatu Batuak
Familia
AitaRaymond Nakachian
AmaKimera
Hezkuntza
Hizkuntzakingelesa
Jarduerak
Jarduerakpsikologoa

Mélodie Nakachian (Las Vegas, AEB, 1982ko urtarrilaren 4a) estatubatuar psikologoa da, Hego Koreako Kimera abeslariaren eta Raymond Nakachian Libanoko negozio-gizon aberatsaren alaba. Ezaguna egin zen, bost urte zituela, 1987an Esteponan (Espainia) izandako bahiketa baten protagonista izan zen eta.[1][2]

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Las Vegasen jaioa, gurasoak Parisen ezagutu zuten elkar, Kimera ama ikasten zegoela eta Raymond Nakachian aita negozio-bidaia batean zegoela.[3] Ezkutuan ezkondu ziren, Kimeraren familiak Sorbonara joatea utzi baitzioten, atzerritar batekin ez ezkontzeko baldintzarekin. Familia Espainiako Costa del Solen kokatu zen. Villa Mélodie izeneko luxuzko etxe bat erosi zuten Esteponako New Atalaya urbanizazioan eta garaiko Marbellako jet set taldean integratu ziren.[4]

Bahiketa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1987ko azaroaren 9an, Mélodie eskolara bidean zegoen Raymond Nakachian (aitaren izen bereko seme nagusia) semeak gidatutako auto batean. Nakachianek bere lehen emaztearekin, Deborah Kallenbachen emaztearekin eta bien alabarekin izandako lau seme-alaben lehen semea zen.[5] Furgoneta batek autoa geldiarazi zuen. Lau txanodun armatu jaitsi eta indarrez bahitu zuten Mélodie.[6]

Hiru egun geroago, Raymond Nakachianek Oscar izeneko baten deia jaso zuen, eta 16 milioi dolar eskatu zituen 50 dolarreko billeteetan, alaba askatzearen truke.[3] Oscarrek gaztelaniaz hitz egiten zuen, baina hizkuntza-akats bat egin zuen, frantsesa zela iradoki zuena.[7]

Gertaerak berehala erakarri zuen Espainiako eta nazioarteko komunikabideen arreta. Aitaren 'negoziazio-zentroa' izan zen Villa Mélodie hamaika egunez. Bitartean, erreskatearen zenbatekoa 5 milioi dolarrera murriztea lortu zuen, eta, azkenik, 4 milioi dolarrera.[6] Bizi-frogak eskatuz, bahitzaileek neskaren argazkiak bidali zizkioten eguneko egunkari bateko ale batekin, baita ile-metxoi bat eta grabatutako zinta bat ere, non Mélodiek aitari ordaintzeko eskatzen baitzion hil ez zezaten. Familiaren lagun handi baten (Guy Lux) aholkuari jarraituz, Kimerak dei larriak egin zituen Europako telebista-kanal guztietan, bahitzaileak eta, beharbada, kasu horren berri izan zezaketen senideak edo lagunak hunkitzeko. Mezuan, frantsesez, alaba askatzeko eskatu zien bahitzaileei, ez abusatzeko, Raymonden aurka zutena kontuan hartu gabe. Ondorioz, familiak bahitzaileak ezagutzen zituen ustea dago.[6]

Bahitzaileen ultimatuma baino ordu batzuk lehenago, Mélodie elikatzeari utzi ziotela adierazi zuten, eta gurasoen etsipena hainbestekoa zen, non Raymond Nakachian aitak, diru-kopuru hori biltzeko gai ez zenak, bahitzaileei esan zien alabari "ematen" ari zitzaiela, inork minik egin ez ziezion eskatuta.

Costa del Solen, bien bitartean, familiari laguntzeko hainbat ekimen egin ziren, besteak beste, dohaintza, meza eta desfileak. Horietan, Mélodieren askapena eskatzen zuten kartelak erakutsi ziren. Kimerak eskatuta, erradiestesista, igarle eta astrologo askorengana jo zen.[8]

Askatzea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Gizon batek diru-zorroa galdu zuen Esteponako kaleetan zebilela, eta oinezko batek (apaiz bat) komisarian entregatu zuen. Zorroan bahiketa-gutunaren zirriborroa, Mélodie non zegoen eta konplizeei buruzko xehetasunak zeuden. Hamaika egun gatibu eman ondoren, Espainiako Polizia nazionalaren Operazio Talde Bereziak etxebizitza bat hartu zuen Torreguadiaron, Mélodie erreskatatuz eta bahitzaileetako bat larriki zaurituz.

Guztira hamazortzi kondenatu izan ziren, 18 eta 20 urte bitarteko espetxe-zigorrarekin, Mélodieren bahiketarengatik, guztiak herritar frantsesak, Oscar izan ezik, espainiar herritarra, baina Frantzian bizi zena. Kasu horrekin, ordura arte jet set-aren lekurik gogokoena zen inguru horretako krimen antolatuak hasi ziren.

Bahiketaren ostean, Mélodiek Mother izeneko abestia grabatu zuen amarekin, aitak idatzia eta Franck Pourcelek konposatua.

Mélodie Espainian ikasten jarraitu zuen, gero Estatu Batuetara joan zen eta haurrentzako psikologo bihurtu zen. Bizitza publikotik urrun bizi da.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. «MSN» www.msn.com (Noiz kontsultatua: 2024-05-24).
  2. (Gaztelaniaz) Fair, Vanity. (2011-07-20). «¿Qué fue de Mélodie Nakachian?» Vanity Fair (Noiz kontsultatua: 2024-05-24).
  3. a b Bercovitz, Vera. (20 de julio de 2011). ¿Qué fue de Mélodie Nakachian?. .
  4. Puertas abiertas en 'Villa Melodie'. 21 de noviembre de 1987.
  5. ¿Qué fue de Melody Nakachian?. 20 de julio de 2011.[Betiko hautsitako esteka]
  6. a b c “Papá, si no pagas, estoy muerta”. 7 de agosto de 2017.
  7. (Gaztelaniaz) 20minutos. (2024-05-20). «El caso de Mélodie Nakachian: así fue la historia del secuestro de una niña de cinco años en la Costa del Sol» www.20minutos.es - Últimas Noticias (Noiz kontsultatua: 2024-05-24).
  8. (Gaztelaniaz) «Así fue la liberación de Melodie Nakachian: el tiro de un GEO que la salvó de un mercenario fuertemente armado» LaSexta 2024-05-19 (Noiz kontsultatua: 2024-05-24).

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]