Mukulu biribileko eskultura

Giambologna, Sabinen Bahiketa, 1574-82. Florenzia. Loggia dei Lanzi

Mukulu biribila eskulturaren forma bat da, bestea erliebea dela. Eskultura bat mukulu biribileko izateko, alde guztietatik (goitik, aurretik, atzetik...) landuta egon behar da (baina baliteke denak kalitate berarekin landuak egon ez izana; lana gozatzeko ikuspuntuak infinituak dira). Hala ere, lana oso-osorik ulertzeko, ikuspuntua aldatzea behar-beharrezkoa da (nahiz eta ikuspuntu bat edo gutxi batzuk lehentasunezkoak izan). Mukulu biribileko eskultura irudikapen bat denean, mantendu egiten dira altueraren, zabaleraren eta ereduaren sakonera.

Ikuspuntuen lehentasuna

Mukulu biribileko edozein objektu ulertzeko tenorean, gerta daiteke ikuspuntu guztiek lehentasun bera izatea (isotropia), edo lehentasuna ikuspuntu nagusi bakar batek edo gutxi batzuek izatea (anisotropia).

• 
  Mukulu biribileko eskultura anisotropikoa. Guido Mazzoni. Kristo hilaren gaineko Erosta. 1479. terracota. San Giovanni Batista. Modena.
• 
  Mukulu biribileko eskultura isotropikoa. Guido Mazzoni. Kristo hilaren gaineko Erosta. 1494. Sant'Anna dei Lombardi eliza. Napoli

Hormarekiko harremana

Mukulu-erdia da arkitekturari lotutako eskulturak lantzeko modua, elementu arkitektonikoei atxikita, hala nola arkiboltei, kapitelei edo frisoei. Irudiak, antropomorfikoak (giza formakoak) izan nahiz ez izan, haien atzealdea bistatik kentzeko moduan lantzen dira, euskarri duten elementuaren barruan sartuta geratzen direlako.

Fidias. Lapita zentauro baten kontra borrokatzen. Hego Metopa 31, Partenon, K.a. 447–433

Mukulu biribileko figura bat horma bati atzikitua edo exentua

Kanpo estekak

• Datuak: Q2520013