Mycena acicula

Wikipedia, Entziklopedia askea
Mycena acicula
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaAgaricales
FamiliaMycenaceae
GeneroaMycena
Espeziea Mycena acicula
P.Kumm., 1871
Mikologia
 
orriak himenioan
 
kono-formako txapela
 
himenioa adnatua da
 
hanka biluzik dago
 
espora zuriak dauzka
 
saprobioa da
 
ez da jangarria

Oharra: ez fidatu soilik orri honetan ematen diren datuez perretxiko bat identifikatzeko orduan. Inolako zalantzarik izanez gero, kontsultatu aditu batekin.

Mycena acicula Mycenaceae familiako onddo espezie bat da. Haragi urria eta mamirik gabea. Espezie honek tamaina txikia du, kolore gorri-horixka eta landare hondakinetan ateratzen da

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kapela: 0,5 eta 1 cm arteko diametrokoa, ertz ildaskatua. Kolore hori laranja bizi ederrekoa, erdian gorrixka, titi bat nahikoa markatua dute ale helduek.

Orriak: Libreak, zabal, hauskorrak, kolore zuri-horixkakoak.

Orri libreak: Kirtenera hurbiltzen diren orriak, baina ukitzen ez diotenak.

Hanka: 0,1 x 4-5 cm-koa, bihurria, urre kolore hori ederrekoa.

Haragia: Mehea, hauskorra, usain eta zapore berezirik gabea.[1]

Etimologia: Mycena terminoa latinetik dator, perretxikoa, onddoa, "vitis" hitzetik, xirmendu, esan nahi du. Oin oso luze, mehe eta malguari egiten dio erreferentzia.

Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bere hauskortasuna eta haragi eskasia direla eta, ez du interesik jangarri gisa.

Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Omphalia fibula delakoarekin, honen kapela ere gorri-laranja da, baina erdian hondoratua eta orri oso dekurrenteekin.

Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Udan eta udazkenean. Basoetako espeziea da. Sarritan goroldiotan eta adaxka erorien artean.[2]

Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Asia, Karibe, Amerika, Europa, Ozeania.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. (Gaztelaniaz) Kutxa Fundazioa Sozial eta Kulturala. (1992). Euskal Herriko perretxikoak. Litografía Danona s. coop.ltda., 363 or. ISBN 84-7173-211-4..
  2. (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 182 or. ISBN 84-282-0865-4..

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]