Oboe
Oboe (frantsesetik, hautbois) zuraren familiako haize instrumentua da, mihi bikoitza eta tutu konikoa duena. Musika klasikoaren arlotik kanpo, folk eta jazzen ere erabiltzen da.
XVII. mendeko shawn edo xarameletik dator. Frantses eskulangileek mutur konikoa txikitzean hobetu zuten, eta orkestra barruko zurezko musika tresnarik garaiena izan zen. XVII. mendearen bigarren erdialdean orkestran onartu zen eta XVIII. mendean, fagotarekin batera, berebiziko garrantzia hartu zuen orkestraren barruan. Oboearen hedadura bi oktaba eta erdikoa da, gutxi gorabehera. Hotsa oso sarkorra eta atsegina du. Taldeko oboe bakoitzak hotsa desberdina izaten du, mihiaren zabaleraren arabera.
Ikus, gainera
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Artikulu honen edukiaren zati bat Lur hiztegi entziklopedikotik edo Lur entziklopedia tematikotik txertatu zen 2011/12/27 egunean. Egile-eskubideen jabeak, Eusko Jaurlaritzak, hiztegi horiek CC-BY 3.0 lizentziarekin argitaratu ditu, Open Data Euskadi webgunean.
Kanpo estekak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]
|
Artikulu hau musikari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. |