Poliisobutileno

Wikipedia, Entziklopedia askea
Poliisobutileno
Identifikatzaileak
CAS zenbakia9003-27-4
Reaxys8757103
Gmelin53725
EC zenbakia618-360-8
ECHA100.108.750
UNII241BN7J12Y, 4GAS6381TX, 596C33NS2J, 5XB3A63Y52, 7X53O5S2ZY, 7Z94M51NZX, 98553S1MHQ, DSQ2V1DD1K, FLT10CH37X, TQ77WR8A02, VC9JLP352J, X9N69O5R5X, Y132ZOQ9H7, YR8AQ94O31 eta Z6Y02I0591

Poliisobutilienoa isobutilenoaren polimerizazioz sintetizatzen den polimeroa da. Solido gomakara kolorgeak dira, honako formula dutenak: Me3C[CH2CMe2]nX (Me = CH3, X = H, F)[1].

Sintesia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Katioi-polimerizazioz sintezatzen da Lewisen azido sendo bat hasarazle gisa usatuz, boro trifluoruroa adibidez[2].

Poliisobutilenoaren polimerizazioaren eskema. Muturreko taldearen izaeren proportzioa atzen polimeroan adierazten da

Erabilera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Poliisobutileniaren pisu molekularraren arabera izango da erabilera. 500 inguruko zenbaki-pisu molekularra duten oligomeroak plastifikatzaile gisa baliatzen dira. Aldiz, zenbaki-pisu molekularra 20.000 baino handiagoa dutenak itsasgarri gisa komertzializatzen dira.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. (Ingelesez) Whiteley, Kenneth S.; Heggs, T. Geoffrey; Koch, Hartmut; Mawer, Ralph L.; Immel, Wolfgang. (2000-06-15). Wiley-VCH Verlag GmbH & Co. KGaA ed. «Polyolefins» Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry (Wiley-VCH Verlag GmbH & Co. KGaA): a21_487.  doi:10.1002/14356007.a21_487. ISBN 978-3-527-30673-2. (Noiz kontsultatua: 2023-03-01).
  2. Iruin, J.J. & Elortza, J.M.. (1988). Kimika fisiko makromolekularra. Udako Euskal Unibetsitatea, 51, 202, 211 or. ISBN 84-86967-01-5..

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]