Prosodia (hizkuntzalaritza)

Wikipedia, Entziklopedia askea

Prosodia ahozko hizkuntzaren elementuen azterketa egiten duen hizkuntzalaritzaren adarra da. Besteak beste, azentua, tonuak eta intonazioa edo doinua aztertzen ditu.

Prosodiaren faktoreak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Euskaltzaindiaren arabera "Esaldia izaten da prosodiaren unitate behinena, eta esaldiak —hizkuntza bakoitzak berezko moldean, jakina; eta gurean baita azpieuskalki bakoitzak ere— hainbat faktoreren mende daude:

  • indarra (ozentasuna),
  • maiztasuna (garaiera),
  • iraupena,
  • lastertasuna,
  • erritmoa,
  • intonazioa,
  • azentu-eredua,
  • fokalizazioa (galdegaiaren enfasia),
  • perpaus-mota,
  • mintzagaiaren kera,
  • hiztun-igorlearen asmoa,
  • etab."[1]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]