Ráðherrann

Ráðherrann
Jatorria
Argitaratze-data	2020
Izenburua	Ráðherrann
Jatorrizko hizkuntza	islandiera
Jatorrizko herrialdea	Islandia
Ezaugarriak
Genero artistikoa	telebista drama
Kolorea	koloretakoa
Zuzendaritza eta gidoia
Zuzendaria(k)	Nanna Kristín Magnúsdóttir (en)
Antzezlea(k)
	Ólafur Darri Ólafsson (en) ; Anita Briem ; Q61974023 ; Thor Kristjansson (en) ; Sigurður Sigurjónsson (en) ; Jóhann Sigurðarson (en)
Ekoizpena
Ekoizle eragilea	Þórhallur Gunnarsson (en) ; Ólafur Darri Ólafsson (en)
Emanaldia
Jatorrizko igorlea	RÚV (en)

Ráðherrann Arnor Palmi Arnarsonek eta Nanna Kristin Magnusdottirrek sorturiko telesaila da, RÚV katean igorri zutena.

Sinopsia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Oharra: Atal honek istorio osoa edo amaiera argitzen du.

«%90eko parte hartzea zenbatu ezean, ez dut gobernurik osatuko». Benedikten hauteskunde kanpainako hitzak dira, Islandiako lehen ministro izateko hautagai nagusia da telesailean. Istorioko protagonistak aparteko nortasuna du, eta ohiko konbentzioetatik oso urrun dago haren filosofia politikoa.^[1]

Parte hartzearen helburua ozta-ozta lortuta, apustua handituko du. Twitter bidez, lege proposamenak egin eta gobernu koalizioko hitzarmena idazteko aukera zabalduko die biztanle islandiar guztiei. Prozedura instituzionaletan aldaketa erradikal bat eragiten duten neurrien aldekoa da Benedikt, politikari gardena eta pertsona abegikorra. Denek maite dute, baina ez une oro.^[1]

Izan ere, aldarrikatzen duen idealismoa irrigarri bilakatzen da batzuetan, bere inguruko pertsonen pazientzia amaitzeraino. Esaterako, txorien bizileku historikoa den landa eremu batean, hotel bat eraikitzeko urte luzez landuriko planez jabetzean erabakiko du Gobernuaren eta enpresarien arteko itun bat ez sinatzea. Bi migratzaile ukrainar Islandiatik kanporatu behar dituztela ohartzean, berriz, legea aldatuko du egun batetik bestera, haien herritartasuna bermatzeko. Erabakiak berehala hartu ohi ditu telesaileko protagonistak, bidean alderdia hankaz gora jartzeko eta gobernukideak amorratzeko beldurrik gabe.^[1]

Hedabideekin harreman ezin hobea du Benedikt lehen ministroak, eta galeriarentzat beti dirudi pertsona perfektua. Baina, barrura begiratuz gero, ikusleak ohartuko dira pitzaduraz beteta dagoela. Pixkanaka, utopia demokratikoa arrakalatzen hasiko da, eta Benedikten mamu pertsonalek geroz eta pisu handiagoa hartuko dute kontakizunean.^[1]