Erreboilo arrunta hondarrezko itsaso-hondotan bizi den arrain zapala da.
Izena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Arrain honen izen zientifikoa Scophthalmus maximus da. Latinezko maximus hitzetik dator eta "handiena" esan nahi du, oso handia delako.
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Erreboilo helduek 50-70cm inguru neurtzen dute, eta normalean emeak handiagoak izaten dira. Arrain zapalen artean lodienetakoa da erreboiloa.
Gorputzaren forma ia borobila dauka, buru handiarekin, gorputzaren ezkerraldean kokatuta dagoena. Begiak, bata bestearengandik urrun daude, tartean dagoen kresta batez bereiztuak.
Aho handia du. Atzeko aldean kolore aldakorra da, bere inguruneko kolorea hartuz.
Bizitokia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Atlantikoan bizi da, Marokotik Artikoraino hedatu daiteke, Mediterraneoan barne. 10 eta 100 m tarteko itsas sakoneran bizi da, hondoarekin kamuflatuta eta batzuetan hondarrez estalita egoten da.
Elikadura[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Txirla, krustazeo edota arrainez elikatzen da, hauek berak ehizatuz.
Ugalketa[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Maiatza, ekaina eta uztaila bitartean ugaltzen da.
Sukaldaritza[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Erreboiloaren haragia oso kalitate handikoa da, sukaldaritzan asko erabiltzen da.
Gehien bat parrilarako erabiltzen da, hezurrik gabeko xerrak lortuz.