Victoria (Entre Ríos)
Victoria Victoria | ||
---|---|---|
Argentinako hiria | ||
Administrazioa | ||
Estatu burujabe | Argentina | |
Argentinar probintzia | Entre Ríos probintzia | |
Argentinar departamentua | Victoria Department | |
Izen ofiziala | Victoria | |
Jatorrizko izena | Victoria | |
Posta kodea | E3153 | |
Geografia | ||
Koordenatuak | 32°37′S 60°10′W / 32.62°S 60.17°W | |
Altuera | 61 m | |
Demografia | ||
Biztanleria | 30.623 (2010) | |
Informazio gehigarria | ||
Sorrera | 1810eko maiatzaren 13a | |
Telefono aurrizkia | 03436 | |
Ordu eremua | UTC−03:00 | |
victoria.gob.ar |
Victoria (1829 arte Matanza edo La Matanza deitua) Victoria departamenduko (burua da) herri bat da, Argentinako Entre Ríos probintzian dagoena. Izen bereko udalerria, Charigüé eta landa eta uharte eremuak barne hartzen ditu udalerriak, eta Corrales, Isla del Pillo eta Laguna del Pescado barrutietan banatuta dago.
Rosariotik 60 km-ra dago, Santa Feko probintzian, Rosario-Victoria zubia zeharkatzen duen ruta nacional 174 errepide nazionalaren eta 12 zubi txikiagoz osatutako konplexuaren bidez komunikatzen da. Komunikazio bide hori 2003an jarri zen, Parana ibaiaren gaineko Rosario-Victoria bide konexioa deitzen zaio, eta Txile eta Brasil (Mercosur ibaiaren ibilbide ardatza) lotzeko aukera ematen du.
Monasterio bat du, Jainko Haurren Beneditarren Abadia, Bèllòc-eko (Frantzia) monje beneditarrak sortua 1899an. Probintziako 11 zk-ko errepidean dago eta garrantzi handia du hirian, leku historiko gisa ez ezik, eragin turistikoko iturri ekonomiko gisa ere, abadian bizi den beneditar ordenak bere produktu jangarrien lerro propioa ekoizten baitu, hala nola, gaztak, gozokiak, eztia, likoreak. eta garagardoa, turismoa erakarriz bere ekoizpen bereziagatik.
Hiri honetan Victoria del Agua ur termalaren parkea ere badago.
Suteak Kudeatzeko Zerbitzu Nazionalaren aire-aktiboen operazio-basea da.
Historia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]1750ean, Francisco Antonio de Vera y Mujica Santa Fe hiriko teniente gobernadorearen agindupean zegoen Espainiako espedizio militar batek indigena ugari hil zituen leku honetan, eta horregatik Cerro de la Matanza izenez ezagutzen da geroztik. Sebastián Malvar y Pinto gotzainak 1779ko dokumentuetan aipatzen duen izena.1806an herritarrek oratorio bat eraikitzea eskatu zuten eta 1808an Joaquín Salvador Ezpeletari eskatu zioten tramitazioa.
« | Los abajo firmantes, vecinos y moradores de los Partidos de La Matanza y Pajonal y de Laguna, Chilcas y Manantiales y Ceibas hemos convenido y convenimos en que se levante y se edifique a nuestra costa una Capilla u Oratorio enfrente del Puerto de La Matanza a una distancia de un cuarto de legua (...) hemos creído oportuno conferir todas nuestras facultades y poder especial bastante cual de dicho se requiere y es necesario para más valer a Don Salvador Joaquín de Ezpeleta nuestro convecino (...) | » |
Poder otorgado por los vecinos a Ezpeleta para gestionar la fundación del Oratorio. |
1808an, La Matanzako herriguneko lehen herriko epailea, Juan Bentura Zapata, izendatu zuen Santa Feko kontzejuak. [1]
1810eko maiatzaren 13an, Aranzazuko Andre Mariari eskainitako oratorio bat sortu zen La Matanzan, Ezpeletak eskatuta, eta horregatik hartu ohi da hiriaren sortzailetzat.
Oratorioaren inguruan herri bat sortu zen berez. 1820an Francisco Ramírezek herriko lehen komandante militar izendatu zuen, José Albarenque y Antunes, Ramón Pereyra errenta-hartzaile batekin batera. Lehen eskola ere sortu zen.
1822an, probintzia sailetan banatu zen, eta La Matanza Paranako Departamentu Nagusiko 1. Subalterno Departamentuaren 3. zenbakiaren barruan geratu zen. Albarenque y Antunesek Nogoyako alkate nagusiaren menpeko La Matanzako lehen alkate nagusia izendatu zuen.
1826ko abuztuaren 26an, probintziako Kongresuaren lege batek, Justo José de Urquizak proposatuta zigortua, herria hiribildu mailara igo zuen. 1829an Juan León Sola Entre Rioseko gobernadoreak Matanza izena aldatu eta Victoria izena jarri zion.