Justo José de Urquiza

Justo José de Urquiza
Irudi gehiago
Argentinako presidentea 1854ko martxoaren 5a - 1860ko martxoaren 4a - Santiago Derqui → Buenos Airesko probintziako gobernadore 1852ko uztailaren 26a - 1852ko irailaren 3a ← Vicente López y Planes (en)
Bizitza
Jaiotza	Entre Ríos probintzia, 1801eko urriaren 18a
Herrialdea	Argentina
Heriotza	San José palace (en) , 1870eko apirilaren 11 (68 urte)
Heriotza modua	giza hilketa
Familia
Aita	José Narcisco de Urquiza
Ama	Maria Cándida Garcia
Ezkontidea(k)	Dolores Costa (en)
Seme-alabak	ikusi Ana de Urquiza (en)
Anai-arrebak	ikusi Cipriano de Urquiza (en)
Hezkuntza
Heziketa	Colegio Nacional de Buenos Aires (en)
Hizkuntzak	gaztelania
Jarduerak
Jarduerak	politikaria eta militarra
Zerbitzu militarra
Gradua	jeneral
Parte hartutako gatazkak	Argentine Civil Wars (en)
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoa	Federalist Party (en)

Justo José de Urquiza (Talar de Arroyo Largo, Río de la Platako erregeordetza, 1801eko urriaren 18a - San Jose jauregia, Caseros, Entre Ríos, 1870eko apirilaren 11) argentinar militar eta politikaria izan zen. Hainbat aldiz Entre Ríos probintziako gobernadore izan zen, Alderdi Federaleko buruzagia eta Argentinako Konfederazioko presidentea 1854 eta 1860 artean.

1852an Ejército Grande zuzendu zuen eta horrekin Juan Manuel de Rosas garaitu zuen Caserosko guduan, eta 17 urteko gobernua amaitu zuen. Hurrengo urtean, Argentinako lehen konstituzio nazionala, 1853ko konstituzioa, onartu zuen Kongresu Konstituziogilea deitu zuen. 1854an Argentinako Konfederazioko lehen presidente hautatu zuten, sei urtez bete zuen kargua, eta horrela Argentinako lehen presidente konstituzionala ere izatera iritsi zen, nahiz eta herrialdeak ez zuen Buenos Aires probintzia barne hartzen, zeinak banantzea erabaki zuen.

Familia jatorria eta hasierako urteak

Familia eta politikako hastapenak

Aita, Joseph Narciso de Urquiza y Álzaga, euskal jatorriko kolonoa izan zen, María Cándida Ramón-García y Monzón kaparearekin ezkondu zen, portugaldar- hispaniar- argentinar jatorrikoa zena, Inés Nunes Cabral de Melo eta bere senarra Gil González de Moura portugaldarren ondorengoa izanik.

Bi gurasoak Buenos Aires udalerrian kokatu ziren, egungo Entre Ríos probintzian, landa-jarduera eta zerbitzu publikora dedikatuz. Maiatzeko Iraultzaren ostean, 1810ean, Ekialdeko Bandara emigratu zuten, Espainiako Erresumari leial jarraitzeko.

1812an itzuli ziren, eta bost urte geroago Justo José Buenos Aireseko San Carlos eskolara bidali zuten.

1819an Arroyo de La China herri oparoan kokatu zen, egungo Concepción del Uruguay, landa- eta merkataritza-jarduerara dedikatuz, eta horretarako gaitasun handia erakutsi zuen. Anaia nagusia, Cipriano de Urquiza, Francisco Ramírez Entre Ríosko lehen buruzagi handiaren idazkaria eta gero ministroa izan zen.

1820an bere lehen alaba izan zuen ezkontzaz kanpo; Geroago askoz ere seme-alaba ez-legitimo gehiago izango zituen. Bere presidentetza garaian onartutako lege batek haietako hainbat legeztatu zituen. 41. zb. Lege Federalak 23 haur legez onartu zizkioeten, non 11 seme-alaba zilegiak ezkontzaz kanpokoen parean jarri zituen (bizitza osoan 105 eta 114 seme-alaba artean izan zituela adierazten duten bertsioak daude).

1820ko hamarkadan, jada berari laguntzeko dirutza zuelarik, politikari buruzko interesa piztu zitzaion Entre Ríoseko historiako garai bereziki nahasi batean. Barnealdeko gazte asko bezala, bere alderdia Federala zen.

1826an Concepción del Uruguay-ko bizilagunek hautatu zuten probintziako kongresuan diputatu gisa ordezkatzeko. 1826ko Argentinako Konstituzioaren aurkako oposizioa zuzendu zuen, bere probintziak baztertu zuena.

Kanpo estekak

• Datuak: Q336247
• Multimedia: Justo José de Urquiza / Q336247