Mediku

Wikipedia, Entziklopedia askea
Francisco de Goya margolariaren autoerretratua Arrieta doktorearekin

Medikua medikuntza praktikatzen duen osagilea da.

Izendapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Historikoki, beste sinonimo batzuk erabili izan dira euskaraz medikuak izendatzeko: sendagile, osagile, doktore, osalari edo sendakin.

Lanbidearen ezaugarriak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Medikuen funtsezko zeregina gaixotasunen diagnostikoa lortzea eta horren araberako tratamendua ematea da, bai eta eritasunen prebentzioa lantzea ere.

Diagnostikora iristeko, sendagileak dituen oinarrizko tresnak haren burua eta fonendoskopioa dira. Buruarekin, anamnesia eratuko du lehenik eta behin, historia klinikoaren zati subjektiboa alegia, sintomak erregistratzeko bidea. Gaixotasunen zeinuen bila, aldiz, miaketa fisikoa praktikatuko dio pazienteari, zati objektiboa burutuz. Gaur egun, proba osagarriak ere egin behar dituzte medikuek kasu gehienetan, diagnosia lortzeko edo zehazteko, proba hauek are objetikboagoak izanda.

Tradizionalki, osagileek "Zin Hipokratikoa" egiten dute, jardueraren etika erakusteko.

Espezialistak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Espezialitate medikoen arabera, sailkatu eta definituko ditugu medikuak:

Alergologoak | Barne medikuak | Endokrinologoak | Erradiologoak | Errehabilitadoreak | Erreumatologoak | Famili medikuak | Hematologoak | Kardiologoak | Kirol medikuak | Zirujau orokorrak | Zirujau plastikoak | Mediku intentsiboak | Nefrologoak | Neumologoak | Neurologoak | Oftalmologoak | Otorrinolaringologoak |Pediatrak | Psikiatrak | Traumatologoak | Urologoak

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]