Anna Hirzel-Langenhan

Wikipedia, Entziklopedia askea
Anna Hirzel-Langenhan
Bizitza
JaiotzaLachen, 1874ko abuztuaren 20a
Herrialdea Suitza
HeriotzaBerg (TG), 1951ko abenduaren 15a (77 urte)
Irakaslea(k)Theodor Leschetizky
Anna Jesipova
Ikaslea(k)
Jarduerak
Jarduerakpiano-jotzailea eta musika-irakaslea
Musika instrumentuapianoa
Musicbrainz: ac9ff982-f5f2-4c7d-b0bb-915ba097b466 Edit the value on Wikidata

Anna Hirzel-Langenhan (Lachen, Suitza, 1874ko abuztuaren 20a - Berg, Suitza, 1951ko abenduaren 15a) suitzar piano-jotzailea eta piano-irakaslea izan zen.[1][2][3][4][5]

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Gurasoak Eduard Hirzel botikaria eta Marie Sprüngli izan ziren, Zuricheko kontserbatorioan hasi zituen musika-ikasketak Robert Freund piano-jolearekin eta Friedrich Hegar konpositore eta zuzendariarekin. Hamaika urterekin organo-jole aritzen zen Fraumünsterreko elizan.[6] 1899ra arte Vienan jarraitu zituen piano-ikasketak Theodor Leschetizki eta Anna Jesipovarekin, nahiz eta 1897an klaseak ematen zituen Lausanan (Suitza). [6]

1898az geroztik, Munichen lan egin zuen, haraxe joan baitzen bizitzera Richard Langenhan senarrarekin, Municheko Orkestra Filarmonikoko bigarren kapera maisu izendatuarekin (Felix von Weingartnerrekin batera).[7]

Lan ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1897an erregistratu zen lehen emanaldia, Zurichen, eta bertan Ludvig Schytteren Pianorako kontzertua op 28 interpretatu zuen, Zuricheko Tonhalle Orkestrarekin.[8] 1897 eta 1917 bitartean Zurich, Lausana, Geneva, Munich, Paris eta Lübeck-en aritu zen. [9] Bere emanaldien artean, Beethovenen sonata guztiak Eugène Ysaÿe biolin-jotzailearekin interpretatu zituen 1903ko otsailean Municheko Bayerischer Hof-en, eta urte berean Parisko Bohemian String Quartet taldearekin egindako kontzertuetan.

1926tik aurrera Luganon aritu zen piano-irakasle, eta 1934an musika-prestakuntzako zentro bat sortu zuen Suitzako Bergen gazteluan. Ikasleen artean Hermann Abendroth, André Casanova, Emmy Braun, Ernst Bücken,[10] Eric Doflein,Werner Egk, Anna Gertrud Hubert, Heinrich Kaminski, Erich Kloss, Anna Koliker, Hans Leuenberger, Hans Leygraf, Hugo Maier, Edith Picht-Axenfeld, Pina Pozzi, Otto Volkmann, Marie-Luise Wendel-Hütten eta Olga Maria Theresa Ludovica Barbara Wismüller.[11][12]

Heriotza[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1951ko abenduaren 15ean hil zen bere egoitzan, Berg-eko gazteluan (Suitza).

Aintzatespenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bigarren Mundu Gerran, ikasleekiko komunikazioa, gutunak eta ariketak postaz gurutzatzera mugatu zen. 1951n, gutun horiek argitara eman zitzaizkien ikasleei (Briefe an meine Schüler) eta haien ariketa-liburua (Übungsband), eta zenbait ikaslek ariketa teknikoei buruzko ideiak jaso zituzten, eta 1964 arte ez ziren argitaratu Greifen und Begreifen - Ein Weg zur Anschlagskultur (Ulermena eta ulermena.Teklen pultsazioaren kulturarako bidea) lanean. Hatzen entrenamendu sinplea eta saihesbideko edo giltzarriko ariketetako zailtasun-printzipioa lantzen ziren, eta, hala, pasarte arazotsua behin eta berriz egiten zen, behar baino modu konplexuagoan, gero errazago jotzeko.[13]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ Wichmann, Jannis. «Hirzel-Langenhan, Hirtzel-Langenhahn, Langenhan-Hirzel, Anna, geb. Hirzel» Europäische Instrumentalistinnen des 18. und 19. Jahrhunderts (Sophie Drinker Institut).
  2. ↑ «Hirzel-Langenhan, Anna - Sophie Drinker Institut» www.sophie-drinker-institut.de (Noiz kontsultatua: 2023-12-19).
  3. ↑ (Alemanez) Biographie, Deutsche. «Hirzel-Langenhan, Anna - Deutsche Biographie» www.deutsche-biographie.de (Noiz kontsultatua: 2023-12-19).
  4. ↑ «ANNA HIRZEL LANGENHAN - ZVAB» www.zvab.com (Noiz kontsultatua: 2023-12-19).
  5. ↑ «Hirzel-Langenhan, Anna (1874–1951), Pianistin – BMLO» www.bmlo.lmu.de (Noiz kontsultatua: 2023-12-19).
  6. ↑ a b Wichmann 2012, § 1.
  7. ↑ Niemann 1919, 145 orr. .
  8. ↑ Wichmann 2012, § 3.
  9. ↑ Wichmann 2012, § 2.
  10. ↑ (Alemanez) Die Musikforschung. Bärenreiter-Verlag. 1950 (Noiz kontsultatua: 2023-12-19).
  11. ↑ (Alemanez) «Fundamental piano lessons mit Hans Leygraf» nmz - neue musikzeitung 2007-02-01 (Noiz kontsultatua: 2023-12-19).
  12. ↑ (Alemanez) Vierhaus, Rudolf. (2011-06-24). Menghin - Pötel. Walter de Gruyter ISBN 978-3-11-094026-8. (Noiz kontsultatua: 2023-12-19).
  13. ↑ ISSN https://phfr.bsz-bw.de/frontdoor/deliver/index/docId/491/file/Dissertation_Gesamtv38.pdf..

Bibliografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Baker, Theodore (1940). Baker's Biographical Dictionary of Musicians ( ingelesez) (4. edizioa). Nueva York: G. Schirmer. 2020ko ekainaren 18an kontsultatua.
  • Girsberger, Hans (1952). Who's who in Switzerland: Including the Principality of Lichtenstein (ingelesez. Zúrich: Central European Times Publishing. 2020ko ekainaren 18an kontsultatua.
  • Mueller von Asow, Hedwig & E. H., argitaletxea. (1954). Kürschners Deutscher Musiker-Kalender 1954 (alemanez). Berlín: Walter de Gruyter. 2020ko ekainaren 18an kontsultatua.
  • Niemann, Walter (1919). Meister des Klaviers (en alemán). Berlín: Schester & Loeffler. 2020ko ekainaren 18an kontsultatua.
  • Riemann, Hugo (1929). Hirzel-Langenhan. En Einstein, Alfred, ed. «Musik Lexikon». Riemann Musiklexikon (alemanez) (11. edizioa). Berlín: Max Hesses Verlag. 764 or. 2020ko ekainaren 18an kontsultatua..Wichmann, Jannis (2012). Hoffmann, Freia, ed. «Hirzel-Langenhan, Anna» (alemanez). Sophie Drinker Institut. 2020ko ekainaren 18an kontsultatua.

Kanpo estekak [aldatu | aldatu iturburu kodea]

 

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Anna_Hirzel-Langenhan&oldid=9495456"(e)tik eskuratuta