Azido isozianiko
| Azido isozianiko | |
|---|---|
 | |
| Formula kimikoa | CHNO |
| SMILES kanonikoa | 2D eredua |
| MolView | 3D eredua |
| Konposizioa | Nitrogeno, hidrogeno, oxigeno eta karbono |
| Base konjokatua | cyanate anion (en)  |
| Mota | carbonyl compound (en) , monoprotic acid (en) eta ketimine (en) |
| Tautomeroa | cyanic acid (en) |
| Masa molekularra | 43,006 Da |
| Kristalografia | |
| Sistema kristalinoa | Kristal-sistema ortorronbiko |
| Identifikatzaileak | |
| InChlKey | OWIKHYCFFJSOEH-UHFFFAOYSA-N |
| CAS zenbakia | 75-13-8 |
| ChemSpider | 6107 |
| PubChem | 6347 |
| Reaxys | 1616281 |
| Gmelin | 29202 |
| ChEBI | 840 |
| EC zenbakia | 616-189-3 |
| ECHA | 100.109.068 |
| Human Metabolome Database | HMDB0253627 |
| UNII | QKG6U31925 |
Azido isozianiko HNCO formula duen konposatu organikoa da. 1830ean Liebigek eta Wöhlerrek topatu zuten.[1]. Karbono, hidrogeno, nitrogeno eta oxigeno (bilogia eta kimika organikoaren elementu nagusiak) dituen konposaturik sinpleena da.
Bere isomerorik ezagunena azido zianikoa (H-O-C≡N) da. Hau isurkari lurrunkorra da, azido azetikoaren antzeko usaina duena. Azido zianurikoaren destilazioz lortzen da. Berotzen denean eztanda egiten du[2].
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Liebig, J.; Wöhler, F.. (1830). «Untersuchungen über die Cyansäuren» Ann. Phys. 20 (11): 394. doi:. Bibcode: 1830AnP....96..369L..
- ↑ Lur entziklopedietatik hartua.
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Datuak: Q25774
Multimedia: Isocyanic acid / Q25774
|
Artikulu hau kimikari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. |